Í janúar 1920 rak mannlaust skip inn fyrir brimgarðinn á Eyrarbakka og brotnaði í spón. Það var barkskipið "EOS" frá Hafnafirði og hafði áhöfnin yfirgefið skipið skömmu áður. Skipið fór frá Hafnarfirði 19. janúar og var förinni heitið til Svíþjóðar. Dró mótorskipið "Venus" það úr höfn og skildi við það um tveim tímum síðar. Barkskipið komst síðan klakklaust fyrir Reykjanes. En aðfaranótt 21. janúar um kl. 2 gerði svo mikið aftakaveður [Af suðaustri], að ekki varð við neitt ráðið. Mistu þeir þá stjórn á skipinu og virtist svo um tíma, sem skipinu væri mikil hætta búin. Tóku þá seglin að rifna, hvert af öðru, og reiðar gengu úr lagi. Seint um nóttina fór veðrinu heldur að slota og var þá farið að aðgæta, hvort leki hefði hefði komið að skipinu, og kom þá í ljós, að talsverður sjór var kominn í það. Vildu skipsmenn þá reyna að dæla, en dælurnar voru i ólagi, og vinddæla, sem mest var treyst á, hafði öll brotnað í veðrinu, svo að ekki var viðlit að gera við hana. Fleiri bilanir komu og í ljós og með því að enginn tiltök voru að gera við alt það í rúmsjó, sem bilað hafði, þá var siglt af stað, þegar stjórn náðist á skipinu og lensað austur, því að Vestmannaeyjar voru nú einasta höfnin, sem tök var að ná.

Í birtingu um miðjan morgun sáu þeir Vestmannaeyjar fyrir stafni og var þá veður tekið að hægja. Settu þeir upp öll segl, sem þeir gátu og stýrðu til eyja, en síðdegis lygndi og voru þeir þá skamt N.V. af Eyjum. En brátt fór að hvessa af suðaustri og var þá slegið undan. Undir kvöld reyndu þeir að vekja eftirtekt á sér með neyðarmerkjum (blysum), en enginn tók eftir því. Um kl. 8 var komið suðaustan rok og sigldu þeir þá undan' [á lensi vestur með landi], en brátt herti veðrið svo mjög, að segl þau, sem eftir voru, fóru í tuskur og fylgdi þessu veðri stjórsjór, þrumur og eldingar. Einni eldingu sló niður í skipið nálægt skipstjóra og tveim öðrum, en engan þeirra sakaði til muna, og má merkilegt heita.

Alt í einu datt í dúnalogn litla stund, en fór svo að hvessa af suðvestri. Var þá skipinu haldið upp að vindi. Um kl. 3 um nóttina var kominn álandsstormur, og rak skipið til lands, og voru þá gefin neyðarmerki seinni part næturinnar. Um kl. 6 árdegis kom enski botnvörpungurinn Mary A. Johnson (skipstjóri Nielsen) þeim til hjálpar og fylgdi þeim þar til bjart var orðið. Ekki treystist hann til að draga skipið til hafnar, en bauðst til að fara til Eyja og reyna að ná í björgunarskipið, en með því að skipið átti þá svo skamt til lands, sá hann, að enginn tími væri til þess og vildi að skipshöfnin yfirgæfi "Eos". Var þá ekki annað ráð vænna fyrir höndum og skaut hann út björgunarbáti til þeirra, (því að skipsbátur "Eos" hafði laskast), og gengu skipverjar af "Eos" allir í hann. Var það þó ekki auðsótt, því að sjór var mikill, en Englendingar heltu olíu i sjóinn og gerðu sér alt far um að hjálpa sem best. Sumum skipverja tókst að hafa nokkuð af fötum sínum með sér, en aðrir mistu alt, sem þeir höfðu meðferðis. Þetta mun hafa verið um hádegi á fimtudag og var svo beðið hjá barkinum, ef vera mætti, að honum yrði bjargað, en um kl. 4 var hann kominn upp í brimgarðinn við Eyrarbakka, og var þá haldið til Reykjavíkur. Skipstjóri á "Eos" var Davíð Gíslason. "Eos" var 456 smálestir að stærð (nettó). Eigendur h.f. Eos (þ. e. Jóhannes Reykdal, Guðm. Kr. Guðmundsson, Lárus Fjeldsted og Ásmundur í Hábæ).

Heimild: Ægir 1920. Austurland 1920. Alþ.bl.1920.

Frá Eyrarbakka voru 10 bátar gerðir út en 17 á Stokkseyri en allnokkrir Eyrbekkingar gerðu út báta frá Þorlákshöfn og verða þeir taldir hér síðar. Formenn á Eyrarbakka vertíðina 1915 voru þessir; Árni Helgason í Akri með motorbát, Guðjón Jónsson á Litlu Háeyri með áraskip Guðm. Ísleifsson á Stóru Háeyri með áraskip, Haraldur Jónsson á Stóru-Háeyri með áraskip  Jón Bjarnason í Eyfakoti með áraskip, Jón Einarsson í Mundakoti með áraskip, Jón Jakopsson í Einarshöfn með áraskip, Loftur Jónsson í Sölkutóft með mótorbát, Magnús Arnason á Búðarstíg með áraskip, Sigurður Gíslason í Suðurgötu með mótorbát.

Öll áraskipin á Eyrarbakka voru tíróin á þessum tíma. Aflanum af vélabátunum var skift í 2 parta, fékk Þá sinn helminginn hver útgerðarmaður bátsins, og hásetar, sem allir áttu hlut sinn sjálfir, en mótorbátarnir öfluðu jafnan meira en áraskipin. Á mótorbátunum voru 7-8 menn en 12-13 menn á áraskipunum. Fyrst var róið á vertíðina með línur, sem voru svo notaðar jöfnum höndum með netum. - í byrjun febrúar aflaðist ekkert nema lítið af smárri ýsu. Net voru lögð 14. s. m. og aflaðist þá dálítið. Annars mjög lítill afli yfir höfuð allan mánuðinn. Heidarafli vertíðarinnar 2.febr.-11. maí voru 26.589 þorskar, 6.707 ýsur og 175 ufsar. Annar slæðingur svo sem hnísur ótalið. Aflahæstir á vertíðinni var Árni Helgason með 6.315 fiska og Loftur Jónsson með 5.925 fiska

Eyrbekkingar sem gerðu út í Þorlákshöfn voru þessir: Guðfinnur Þórarinsson, Eyrarbakka, Ívar Geirsson, Eyrarbakka. Jón Jónsson, (Norðurkoti) Eyrarbakka. Jón Jónsson, Skúmstöðum. Jón Helgason, Eyrarbakka. Jón Sigurðsson, Eyrarbakka. Jón Stefánsson (Brennu) Eyrarbakka. Jóhann Gíslason, Hofi. Jóhann Guðmundsson. Kristinn Þórarinsson, Eyrarbakka. Sigurður Isleifsson, Eyrarbakka. Tómas Vigfússon, Eyrarbakka. Þórarinn Einarsson, Eyrarbakka.

Formannsvísur 1915

Eyrarbakki: a. Róðrarskip.

Guðm. ísleifsson, Stóru Háeyri.

Guðmund arfa ísleifs má
oft á karfa hlöðnum sjá,
hönd með djarfa, hár með grá,
Hlés ber starfið gott skyn á.
                               Úlfur.

Lætur flakka formaður
fokku-rakka ótrauður,
eiðir stakka alkunnur,
austur- »Bakka« víkingur.

Þótt að hára hvítni krans,
hlýðir »Ársæll« boði manns,
enn þá knár við Drafnar-dans,
drengur fár er maki hans.

Guðjón Jónsson, Litlu-Háeyri.

Guðjón sjáinn ýtir á
oft, þó láin rjúki blá,
hræðast má ei maður sá
marar fláu öskrin há.

Drafnar-ála kannar knör,
klýfur þjála Ægis-skör,
Hönd úr stáli heim í vör
honum »Njáli« beinir för.

Heimild: Guðm. Ísleifss./Ægir 1915

Tólf mótorbátar voru gerðir út frá Eyrarbakka vetrarvertíðina febrúar og mars 1923. Voru þessir formenn: 1.Árni Helgason, Akri. 2.Guðfinnur Þórarinsson, Eyri. 3. Jóhann Bjarnason, Einarshöfn. 4.Jóhann Jóhannsson, Brennu. 5.Jóhann Loftsson, Sölkutóft. 6.Jón Bjarnason, Björgvin. 7. Jón Helgason, Bergi. 8.Jón Jakobsson, Einarshöfn. 9.Kristinn Vigfússon, Frambæ. 10.Kristján Guðmundsson, Stighús. 11.Páll Guðmundsson, Hjörleifseyri. 12.Vilbergur Jóhannesson, Haga. Þá voru gerð út tvö áraskip og voru formenn þeirra; Sigurður Ísleifsson, frá Gróubæ Eyrarbakka og Tómas Vigfússon, Garðbæ.

  Aflahæstur var Árni Helgason í Akri. 8.574 þorskar, 486 ýsur og 20 löngur. Aflahæstur formaður áraskipa var Sigurður Ísleifsson með 1200 þorska, 100 ýsur, 2 löngur og 4 ufsa. Heildarafli vertíðarinnar voru 65.255 þorskar, 5.646 ýsur og 214 ýmsar tegundir.

Heimild: Ægir 1923 (Tímarit.is)

Einn bátur hóf vertíðina í janúar 1975 og fór tvær sjóferðir, en þegar leið á fjölgaði bátum til sjós og voru jafnan 8-9 bátar að veiðum með net og botnvörpu fram til loka, en þá náði vertíðaraflinn 1.014 lestum sem landað var í heimahöfn en vertíðarafli Bakkabáta var alls 1.616 lestir.  Aflahæstu bátar á vertíðinni: Björg, net 236 lestir. Skipstjóri á Björg var Gísli Jónsson. Sólborg, net  231 lest. Ólafur H, net  223 lestir. Á humar og haustvertíð lönduðu jafnan 5-10 bátar afla sínum á Eyrarbakka, en þó enginn í nóvember og desember. Heildaraflinn á árinu með humri var 2.271 lest.

Heimild: Ægir 1975 tímarit.

Vertíðin 1973 fór hægt af stað, en í janúar reru einungis tveir bátar, en eftir því sem leið á vertíðina fjölgaði bátum og voru þeir 11 þegar mest var á Bakkanum þetta árið, en þar á meðal voru þrír botnvörpubátar frá Vestmannaeyjum vistaðir á Eyrarbakka vegna eldgosins í Eyjum. Hæstu netabátarnir á vertíðinni voru Þorlákur helgi, 386 lestir í 46 róðrum Hafrún,  377 lestir í  59 róðrum,  Askur, 374 lestir 53 í róðrum. Skipstjóri á Þorláki helga var Sverrir Bjarnfinnsson. Heildaraflinn á vetrarvertíð frá áramótum varð 3560 lestir og þar af landað heima 2371 lest úr 337 róðrum.

 M/b Leó frá Vestmannaeyjum, sem landaði mestum afla sínum í Þorlákshöfn, var með 637 lestir. Skipstjóri á Leó var Óskar Matthíasson.  Eftir því sem leið á haustið að lokinni humarvertíð fækkaði bátum til sjós og í nóvember voru aðeins þrír bátar að veiðum, en ekkert var róið í desember.

Ársaflinn mun hafa verið um 4.766 lestir, þ.m.t. humar og annar fiskur.

Vetrarvertíðin 1972 hófst í byrjun febrúar  á Eyrarbakka. Alls voru  7 bátar gerðir út þessa vertíð. Heildaraflinn var alls 1606 lestir. Aflahæstu bátar á vertíðinni voru: Álaborg með 484 lestir, Þorlákur helgi með 472 lestir,og  Jóhann Þorkelsson með 457 lestir. Skipstjóri á mb. Álaborg var Karl Zophaniasson. Sumar og haustvertíð stunduðu 5-6 bátar, en ekkert var róið í oktober og aðeins einn bátur réri í desembermánuði. Heildaraflinn á Eyrarbakka frá 1. jan. til 31. des. var 2.147 lestir. (Humarafli er ekki meðtalinn).

Heimild: T.r. Ægir.

Frá Eyrarbakka stunduðu 6 bátar vertíðina 1971: m/b Kristján Guðmundsson, m/b Jóhann Þorkellsson, m/b Þorlákur helgi, m/b Hafrún, m/b Fjalar og m/b Álaborg. Heildaraflinn á vertíðinni var alls 1.860 lestir, Aflahæstu bátar á vertíðinni voru: 1. Jóhann Þorkelsson 477 lestir 2. Þorlákur helgi 463 lestir. Skipstjóri á m/b Jóhanni Þorkelssyni var Bjarni Jóhannsson. Allir bátarnir gerðu út á sumarvertíð, ýmist með humartroll eða botnvörpu.  Héðan var ekkert róið í desember en heildaraflinn frá 1. jan. til 1. des. var alls 2.436 lestir (þar af sl. humar 37 lestir) en var árið 1970 á sama tíma 2.770 lestir (þar af sl. humar 16 lestir).

Héðan stunduðu 5 bátar veiðar með línu og  net á vertíðinni 1970 og var afli þeirra alls 133 lestir í 19 sjóferðum. Vertíðin hófst 3. janúar og stóð fram í maí. Gæftir voru yfirleitt góðar er leið á vertíðina. Heildaraflinn á vertíðinni var alls 2.951 lest, (þar af 487 lestir, sem var landað í Þorlákshöfn). Aflahæstu bátar á vertíðinni: Þorlákur helgi með 770 lestir í 80 sjóferðum og Jóhann Þorkelsson með 657 lestir í 77 sjóferðum. Skipstjórinn á m.s. Þorláki helga var Sverrir Bjarnfinnsson. Aðrir bátar voru: "Hafrún", "Fjalar" og "Kristján Guðmundsson".

Sumarvertíðin hófst í júní og stunduðu 4 bátar veiðar, þar af 3 með humarvörpu og 1 með botnvörpu. í júlílok var aflinn var alls 153 lestir í 27 sjóferðum, þar af sl. humar 8 lestir. Auk þessa var afli aðkomubáta 29 lestir. Gæftir voru góðar. Í ágúst voru 3 bátar gerðir út , þar af 2 með humarvörpu og einn með botnvörpu. Afli þeirra var alls 50 lestir í 19 sjóferðum, þar af 4,5 lestir sl. humar. Gæftir voru stirðar. Í september stunduðu 3 bátar veiðar, þar af 2 með humarvörpu og 1 með botnvörpu. Aflinn á tímabilinu var alls 25 lestir í 10 sjóferðum, þar af sl. humar 1,2 lestir. Gæftir voru slæmar. Í oktober stunduðu 3 bátar veiðar með botnvörpu og var afli þeirra alls 11 lestir í 10 sjóferðum. Gæftir voru slæmar. Í nóvember stunduðu 2 bátar veiðar, þar af 1 með botnvörpu og 1 með rækjutroll. Afli þeirra var alls 10 lestir í 10 sjóferðum, þar af rækja 5,7 lestir. Í desember stundaði 1 bátur veiðar með rækjutroll og var aflinn 850 kg. af rækju í 2 sjóferðum. Gæftir voru slæmar. Heildaraflinn á Eyrarbakka frá 1. jan.-31. des. var alls 3257 lestir, þar af sl. humar 16 lestir og rækja 6.6 lestir.

(Af þessum afla var 487 lestum landað í Þorlákshöfn)

Heimild: t.r. Ægir 1970.

Fjórir bátar stunduðu veiðar frá Eyrarbakka vertíðina 1951:  "Ægir", "Gullfoss", "Pipp" og "Mímir". Þeir stunduðu línuveiðar framan af vertíð, en síðan með þorskanet. Vertíð hófst 27. janúar, en lauk 7. maí. Tíðarfar var hagstætt til sjósóknar, en afli fremur tregur. Bezt reyndist veiði í marzmánuði, en lökust í febrúar. Mestur afli í róðri varð 4. apríl, 11.100 kg. Hjá þeim bát, er oftast fór á sjó, urðu 53 róðrar, er skiptast þannig eftir mánuðum: Febrúar 6, marz 21, apríl 22 og 4 í maí. Aflahæsti bátur yfir vertíðina var v/b Pipp, 17 rúml. að stærð, eigandi hlutafélagið Óðinn á Eyrarbakka. Hann aflaði 138 smálestir í 53 róðrum og 12 544 lítra af lifur. Meðalafli hans varð um 2600 kg í róðri. Formaður á Pipp var Sverrir Bjarnfinnsson, þá 30 ára gamall, á sinni fyrstu vertíð sem formaður fyrir bát. - Heildaraflinn í verstöðinni varð 380 smál. af fiski og 35 þús. l. lifur. Megnið af aflanum var fryst í Hraðfrystistöð Eyrarbakka og lítið eitt saltað. Hraðfrystistöðin keypti gotuna fyrir kr. 1.30 kg.

Heimildarmaður: Ólafur Bjarnason, Eyrarbakka fyrir t.r. Ægi.

Þessir fimm þilfarsbátar voru gerðir út frá Eyrarbakka á þessari vertíð: Faxi, Gunnar, Mimir, Pipp og Gullfoss en það var einum bát fleira en árið áður. Þrír bátanna stunduðu línuveiðar framan af vertíð og einn með dragnót, en í marzmánuði tóku allir bátarnir upp netjaveiðar. Vertíðin á Eyrarbakka hófst ekki fyrr en í febrúar og hætti um lok. Sá báturinn, sem oftast reri, fór 61 sjóferð, er skiptast þannig eftir mánuðum : Febrúar 9, marz 24, apríl 22, maí 6. Megnið af aflanum veiddist í marz og apríl. Meðalafli í róðri eftir mánuðum var sem hér segir: Febrúar 1355 kg, marz 3700 kg, apríl 3741 kg, maí 2760 kg. Meðalafli í róðri yfir vertíðina var um 3 smál. Meðalvertíðarafli á bát var 184.6 smál. Aflahæsti báturinn var Mímir, en hann veiddi 236 smál. í 58 róðrum, eða um 4 smál. að meðaltali í róðri. Mímir var 17 rúml. að stærð, eign hlutafélagsins Óðinn. Hann var keyptur frá Hnífsdal í stað Ægis, sem strandaði á vertíðinni 1951. Skipstjóri á Mími var Sverrir Bjarnfinnsson. - Bein voru flutt til Þorlákshafnar. Heildaraflinn, sem á land kom á Eyrarbakka, nam tæpar 924 smálestir.

Heimildarmaður : Ólafur Bjarnason, Eyrarbakka fyrir t.r. Ægi.

Breytingar urðu á skipastól Bakkamanna: Farsæll SH 30, 28 brúttórúml., eigandi Sigurjón Halldórsson, Gráfarnesi o. fl., seldur Bjarna og Jóhanni Jóhannssonum, Eyrarbakka, og heitir nú Jóhann Þorkelsson ÁR 24. Gunnar ÁR 199, 13 brúttórúml., eign Jóns K. Gunnarssonar, Eyrarbakka, seldur Bjarna Árnasyni, Hafnarfirði.

Sex þilfarsbátar voru gerðir út frá Eyrarbakka á þessari vertíð, og var það einum bát fleira en 1952. Bátarnir stunduðu allir veiðar með línu framan af vertíðinni, en tóku siðan upp þorskanet. Vertíð hófst um mánaðamótin janúar og febrúar og stóð fram undir lok. Sá báturinn, sem oftast reri, fór 49 (61) róðra. Eftir mánuðum skiptist róðrafjöldinn þannig: Febrúar 13 (9), marz 7 (24), april 25 (22), mai 4 (6). Róðrafjöldinn í marz ber það með sér, að gæftir voru þá eindæma slæmar og mátti reyndar heita svo allan fyrri hluta vertíðarinnar. Meiri hluti aflans veiddist í aprílmánuði eða 517 smál. af 833. Meðalafli í róðri eftir mánuðum var sem hér segir: Febrúar 1925 kg (1355), marz 3877 kg (3700), apríl 3404 kg (3741), maí 3115 kg'(2760). Meðalafli í róðri var 3115 kg, og er það um 300 kg minna en á næstu vertíð á undan. Meðalveríðarafli á bát var 122 smál., og er það 62.6 smál. minna en 1952. Vélbáturinn Faxi var aflahæstur, en hann fiskaði um 184 smál. af fiski í 49 róðrum og um 17.5 þús. 1. af lifur. Meðalafli hans i róðri var 3752 kg. Skipstjóri á Faxa var Jóhann Vilbergsson. Enginn Eyrarbakkabátur fiskaði fyrir tryggingu yfir vertíðina, en hún nam kr. 2800.00 á mánuði. Heildaraflinn, sem á land kom, var 90 smál. minni en árið áður og var þó einum bát fleira við veiðar. Megnið af aflanum var fryst, nokkuð hert og lítið eitt saltað.
(*innan sviga: samanburður við 1952)
Heimildarmaður: Ólafur Bjarnason, Eyrarbakka. t.r. Ægir 1953

Vertíðin 1954: Fjórir bátar voru gerðir út frá Eyrarbakka, og var það tveimur bátum færra en árið 1953. Bátarnir veiddu framan af vertíð með línu, en síðan með netjum. Vertíð hófst 6. febrúar og lauk 10. maí. Í febrúarmánuði voru mjög stirðar gæftir, en reytingsafli. Tíðarfar í marzmánuði var sæmilegt til sjósóknar, en afli sáratregur. Í aprílmánuði var afli skástur á vertíðinni, en gæftir slæmar. Sá bátur, sem oftast reri, fór 53 róðra og skiptast þeir þannig eftir mánuðum: Febrúar 8, marz 23, apríl 15, maí 7 . Meðalafli í róðri var sem hér segir eftir mánuðum: Febrúar 3950 kg, marz 2649 kg, apríl 5606 kg, maí 3127 kg, Meðalafli í róðri yfir vertíðina var 3745 kg, og er það 630 kg meira en árið áður. Meðal vertiðarafli á bát var 166 smál., en 122 smál. á vertíðinni 1953. VéJbáturinn "Jóhann Þorkelsson" var aflahæstur, en hann fiskaði um 215 smál. í 53 róðrum, og var því meðalafli hans í róðri 4050 kg. Skipstjóri á þessum bát var Jóhann Bjarnason. Heildarafli Eyrarbakkabáta var 655 smál., og er það 178 smál. minna en árið áður, enda var nú tveimur bátum færra.

Heimildarraaður: Ólafur Bjarnason, Eyrarbakka fyrir tímaritið Ægir 1954.

Vertíðin á Bakkanum 1955 fór hægt af stað og réri aðeins einn bátur í janúar og fór hann 10 róðra.  Frá byrjun febrúar til vertíðarloka 11. maí reru 5 bátar frá Eyrarbakka og var heildaraflinn 1208 smál. í 275 róðrum. Aflahæsti báturinn á vertíðinni var "Ægir" með 325 smál. í 61 róðri. Í öðru og þriðja sæti voru "Sjöfn" og "Jóhann Þorkelsson".

Heimild: Tímaritið Ægir.

Vertíðina 1956 reru fjórir bátar af Bakkanum, Jóhann Þorkellsson ÁR 24, Helgi ÁR 10, Ægir ÁR 183, og einn bátur til. Þeir öfluðu samtals 934 lestir fisks (1.208 lestir) í 194 róðrum. Lifrarfengur var 78.235 litr., en 112 Þús. litr. árið áður. Mb. Jóhann Þorkelsson var aflahæstur með 253 lestir fisks í 49 sjóferðum. Skipstjóri á Jóhanni Þorkelssyni var Bjarni Jóhannsson. Vertíðin hófst ekki fyrr en í febrúar, en þá komust tveir bátar til sjós, einn róður hvor en í mars fóru Bakkabátar samtals 60 róðra og 55 í apríl.