17.04.2017 17:58
Veiðibjallan
-Svartbakurinn er hin mesta veiðikló. Hann
stundar mjög hrognkelsaveiðar, og þar sem mikið er af hrognkelsum, er hann svo
matvandur, að hann leggur sig helzt eftir rauðmaganum og meira að segja étur
aðeins lifrina, en lætur krumma eftir fiskinn. Víða um land hafa börn og
unglingar iðkað það sér til gamans að sitja um svartbakinn, þegar hann er að
draga, og taka af honum veiðina, jafnóðum og hann lendir. Dregur hann þá oftast
aftur. Gerir hann sjálfur aðvart um veiðar sínar, því að þegar hann er að
drætti, heyrist frá honum hátt og hljómmikið hljóð, sem ekki er samfellt, en
hækkar og lækkar til skiptis, eins og hljómur í bjöllu. Áður fyrrum, þá er
vorsultur var tíður í búi þeirra, sem bjuggu við brimasama strönd, lögðu menn
sig eftir því að ná veiði svartbaksins sér til lífsbjargar. Voru þá höfð ströng
varðhöld á drætti hans. Þannig var þetta á Eyrarbakka og Stokkseyri, en þar er
brimasamt, útfiri mikið og myndast víða lón og lænur. Sagt er, að þar hafi
verið kallað, þegar heyrðist hið háttbundna hlakkhljóð svartbaksins: "Þar
heyrist í bjöllunni!" eða: "Nú kveður bjallan við!" Síðan þutu þeir
af stað, sem björgina vildu handsama, og var stundum kapp í unglingunum. Svo
var þá farið að kalla svartbakinn veiðibjöllu þarna eystra, og hið einkennilega
og tilkomumikla nafn flaug síðan út um nálægar sveitir og loks til fjarlægra
héraða.- Dýraverndarinn 1955.Skrifað af oka
Flettingar í dag: 1591
Gestir í dag: 254
Flettingar í gær: 2390
Gestir í gær: 1368
Samtals flettingar: 261881
Samtals gestir: 33881
Tölur uppfærðar: 21.11.2024 21:21:11
