Rannveig Jónsdóttir mjóva (um 1584-1654) sat á Háeyri árin 1635-1654. Hún var yngsta dóttir Jóns sýslumanns Björnssonar prófasts á Melstað og Guðrúnar Árnadóttur sýslumanns á Hlíðarenda. Ránka var aldrei við karlmann kend en stundaði útgerð af Eyrarbakka og Þorlákshöfn. Hún var nafntoguð fyrir örlæti í garð fátækra og þurfandi. Ráðsmaður hjá henni var lengi frændi hennar Sigurður Bjarnason frá Stokkseyri, föðurbróðir galdrakvendisinns Stokkseyrar-Disu. Skip eitt lét Rannveig smíða á efri árum sínum, áttæring er fórst spónnýr í jómfrúarferð sinni frá Eyrarbakka 2. febrúar 1653 með allri áhöfn 9 mönnum og urðu þá 20 börn á hennar heimili föðurlaus.

Um Þorrakomu ári síðar rak mikinn karfa austur með  Eyrarbakka og Hafnarskeiði, og var fiskurinn seldur upp um sveitir, hundraðið á 5 álnir og var stórt gagn þeim sveitum. Á Háeyri á Eyrarbakka báru tveir menn á lítilli stundu úr flæðarmáli og upp á land 16 hundruð karfa og höfðu helming þar af fyrir ómakið. Á Háeyri var þriggja stafgólfa grindahús kjaftfullt af fiski milli gafls og gáttar og öllu útbýtt til þurfandi og fátækra næstu tvær vikur, en það voru margir sem þurftu með. Þetta var seinasta góðverk Rannveigar, því að hún andaðist aðfaranótt 23. febrúar þá um veturinn. Hún hafði alltaf haft bænhús á Háeyri fyrir sig og heimafólk sitt, en hún var jörðuð í Stokkseyrarkirkjugarði að norðanverðu.

Heimild: V.G. Saga Eyrarbakka- Lesb.mbl.5.tbl.1955