Í janúar var tíðin mild og skíðaiðkan varð næstum úrelt sport á landi ísa og margir hugðust gefa sjóminjasafninu skíði sín og stunda bara golf héðan í frá, en svo rættist úr, því þann 10.janúar tók að snjóa og snjóa og snjóa og kaldir vindar blésu um lönd og láð og á endanum fór allt á bólakaf í snjó og gekk svo fram á Bóndadag. Svo kom Þorraþýða og þá héldu 80 börn úr barnaskólanum á Bakkanum heim til sín í mótmælaskyni vegna meints sleifarlags bæjaryfirvalda við framkvæmdir á skólalóð elsta barnaskóla Íslands. Þá var  vor í lofti á Bakkanum."Ekkert vor í Árborg" sagði þá bæjarstýran á Selfossi. 
 Í febrúar urðu snemmkomnar leysingar til þess að fjaran fylltist af ísruðningi úr Ölfusá. Þetta gerist árlega, en oftast þó í mars mánuði. Í þýðunni hófu Bakkamenn að byggja ný hús, bæta og breyta eins og aðrir landsmenn. Þá fór mb. Álaborgin til Vestmannaeyja og kom ekki aftur því síðasta fiskverkunarhúsið lokaði og seldi bátinn og kvótann með. "Lífið er ekki lengur saltfiskur" sagði Jói. Það voru fleiri sem lögðu upp laupana þennan mánuðinn. Á meðan febrúarsólin bakaði húsveggina á Bakkanum hætti Jón Bjarni með sjoppuna sína og Íslandspóstur fór líka sama dag. "Kreppa" sagði einhver. (Þorpsbúar senda nú bréf með vinum og vandamönnum!)
 Í mars komu fyrstu farfuglarnir. það voru nokkrar hungraðar rituskjátur sem settust að í fjörunni. Veðrið var milt í fyrstu svo að nokkrir vorlaukar rugluðust eins og landsmenn og tóku að springa út of snemma, því dag einn kom skyndilega fimbulvetur svona upp úr þurru. Svo skiptust á stormar og stillur. Unnarsdætur létu dansinn duna við mararbakkann sem aldrei fyrr og þeyttu stórgrýti og smásteinum undan faldi sínum upp í fjörukambinn. Um það leiti opnuðu bræðurnir frá Merkisteini nýja verslun á Eyrarbakka og skömmu síðar kom Tjaldurinn og Lóan sem slapp við að kveða burt snjóinn að þessu sinni.
 Páskahretið kom ekki eins og menn áttu von á og var aprílmánuður í mildari kantinum. Bakkamönnum dreymdi um endurbyggingu Vesturbúðarinnar eins og höfuðborgarbúum sem dreymir um músikkhöll, þessa þýðu aprílnætur. "Hér er verk að vinna" sagði Mangi. Sumar og vetur frusu svo saman og Harpa gekk í garð með sinureyk.
 Strax í maí fór að hitna í kolunum og hvert hitametið á fætur öðru var slegið víða um land. Í hafinu skorti Sandsíli en krían kom samt og túnfíflar gægðust upp úr grasflötinni. Hátíðin Vorskipið kemur var haldin með glæsibrag."Hvar er vorskipið?" spurði aðkomumaður einn langt að kominn, en svo kom hret. Það snjóaði í fjöll og niður á láglendi eins og feigðarboði. Um Hvítasunnu andaði enn köldu, en um síðir birti upp öll él og svo tók að hlýna heldur betur og undir lok mánaðarins var ríflega 17 stiga hiti á Bakkanum.
 Í byrjun júní fór að rigna með sunnanáttum og brimið hjó klappirnar. Svo kom sólin og þurkaði upp engjar, tjarnir og tún. Bakkamenn héldu sína árlegu Jónsmessuhátíð í blíðskaparveðri í fjöruni og undu glaðir við sitt, enda oft séð það svartara. Bjarni hélt ræðu og blés mönnum eld í brjóst. Þá urðu menn  varir við hlýnun loftslagsins þegar hitastigið tók að rjúka upp í 20°C hvað eftir annað síðustu dagana í júní.
 Sólin vermdi Bakkann í júli, en stöku þrumuskúrir brustu á eins og í heitum og fjarlægum löndum. Þurkurinn hélst við allann mánuðinn með hita allt að 22°C. Verulega hægði á grasvexti og svörð tók að brenna. Bændur svitnuðu! 
 Ágústmánuður byrjaði með sama sniði, þurr og hlýr, svo elstu menn kunnu ekki frá að segja öðru eins, en svo kom næturfrost kartöflubændum að óvörum. Undir lokin kom svo rigningin og rokið í öllu sínu veldi og krían hélt suður án ungviðis eina ferðina enn.
 Í byrjun september fóru stormar að gera vart við sig með rigningartíð og leiðindarveðri sem hélst út mánuðinn. Úrkomumetin voru víða slegin á meðan Bakkamenn tóku upp karöflurnar sínar þetta haustið. "Þetta er bara smælki" sagði Gvendur á Sandi. "Kreppa" sagði einhver.
 Áfram ringdi í oktober og stormar feyktu laufum af trjánum á meðan Selfoss hristist í jarðskjálftum. Selfyssingunum tókst að stöðva jarðskjálftana um stund með því að syngja Selfosslagið í sífellu undir stjórn sýslumannsins í lúðrasveitarbúningnum. Svo kom fyrsti vetrardagur með svala í lofti og daginn eftir féll fyrsti snjórinn á Bakkann.
 Nóvember byrjaði með stormi og Flóinn skalf í jarðskjálftahrinu og Selfosslagið tók að glymja á ný í útvarpinu. Rigningartíðin hélt áfram og mánuðurinn leið út eins og hann byrjaði.
 Desember var einnig óvenju stormasamur með ofsaveðri á köflum og tóku Ægisdætur að skvettast á land og róta upp í fjörunni svo sumum stóð vart á sama. "Nei" sagði siglingamálastjóri þegar hann var beðinn um lengri sjóvarnargarð. "Kreppa" sagði einhver. Svo komu jólin með bílfarma af gjafapappír og þá fór að snjóa og veður urðu köld fram til áramóta. Árinu lýkur svo með hvelli. þ.e. asahláku, grenjandi rigningu og kolvitlausu veðri að sögn.