Á árunum 1702 - 1714 voru þeir Páll Vídalín og Árni Magnússon skipaðir í nefnd á vegum konungs sem kanna átti kosti þess og galla að hverfa frá hefðbundinni einokunarverslun þar sem hver og einn kaupmaður stundaði verslun á tilteknu svæði með konungsleyfi og stofna íslenskt fyrirtæki sem hefði alfarið umsjón og einkaleyfi með allri íslandsverslun. Tilgangurinn var að hámarka hagnað af versluninni á Íslandi sem kæmi til vegna hagræðingar og því meiri skatttekjur rynnu til ríkissjóðs. Eftir að Árni og Páll höfðu kannað landsins gagn og nauðsynjar lögðust þeir alfarið gegn hugmyndinni um fyrirtækið og vildu halda í þá konngs verslun sem fyrir var. Það var ekki sist vegna hagsmuna íbúa Suðurlands til að halda úti heilsársverslun á Eyrarbakka. 

Forsagan:

Þann 20. apríl 1602, veitti Kristján 4 Danakonungur forréttindi fyrir Kaupmannahöfn, Malmö og Helsingør til að stunda einkaverslun á Íslandi til ársins 1614. Samhliða voru gefnar út ákveðnar reglur og tilmæli.

Þannig er áréttað, að kaupmönnum sé skylt að sjá Íslandi fyrir góðum og óspilltum kaupmannavörum, og ef það er ekki gert, skulu þeir bera ábyrgð á því gagnvart konungi. Þeir mega ekki hækka vöruverðið að eigin geðþótta heldur selja þær eftir gömlum íslenskum siðum og venjum. Þeim ber að nota íslenskar álnir, mál og þyngd, og allar deilur, sem upp koma milli kaupmanna og Íslendinga, verða að úrskurða á Alþingi.

Í upphafi virðist líka hafa verið nokkuð góður skilningur á milli Íslendinga og kaupmanna. Það stóð þó ekki mjög lengi, vegna reglugerðar frá 28. apríl. 1614. Meðal annars kom upp ágreiningur milli Íslendinga og kaupmanna um verð vörunnar. Ríkisstjórnin varð að lokum að grípa inn í og ??setja nákvæma gjaldskrá um viðskipti við Íslendinga. Þessi gjaldskrá var almennt hagstæð fyrir Íslendinga. Samhliða gjaldskránni var gefin út reglugerð um sérréttindi íslenskra kaupmanna þar sem settar eru reglur sem kaupmenn skulu fylgja enn nákvæmari en hinar fyrri. Hér eru sett inn nokkur ný ákvæði í þágu Íslendinga, einkum um viðskipti kaupmanna við íbúana. Það stendur í 14. mgr., að „þeir (kaupmenn) ættu á allan hátt að gæta vinsamlegs og sem sagt góðra siða við bæði veraldlega og klerka, svo að enginn landsbúa gæti með réttu kvartað yfir fyrrnefndum borgurum og kaupmönnum“.

Kaupmenn kvörtuðu mikið yfir nýju gjaldskránni. Þeir töldu að það stæði of nærri hagsmunum þeirra á meðan það kom til móts við óskir Íslendinga í nánast öllum atriðum. Þeir báðu því ítrekað beiðni til ríkisstjórnarinnar um breytingar og ívilnanir, en var ekki sinnt, sennilega aðallega vegna þess að íbúar á Íslandi báru á móti þeim og báðu um að halda gjaldskránni óbreyttri. Jafnframt kvörtuðu Íslendingar yfir því að fyrirtækið hefði að mörgu leyti brotið gegn gjaldskrá, bæði með því að senda of fáar vörur til landsins og af lakari gæðum en áður, auk þess að selja þær á hærra verði en gjaldskráin leyfði. Ríkisstjórnin var hér algjörlega á bandi Íslendinga og sannaði það með því að skipa kaupmönnum að fylgja nákvæmlega ákvæðum gjaldskrár og reglugerðar.

Fram til 1660 héldu þær 3 borgir, sem nefndar eru hér að ofan, verslun á Íslandi. Eftir þann tíma, en einkum eftir að íslenska félagið var slitið með tilskipun 7. mars 1662 fengu nokkrir einstakir kaupmenn réttindi til að versla í vissum höfnum á Íslandi. Nokkru fyrir og eftir félagsslit voru einnig nokkrar áætlanir í vinnslu um skipulag íslenskrar verslunar og voru langar og miklar samningaviðræður um það. Aðalhlutverkið í þessum samningaviðræðum var í höndum kaupmanns, Jonas Trellund, sem hafði um nokkurra ára skeið notið þeirra forréttinda að versla í nokkrum íslenskum höfnum. Nefnd var skipuð til að rannsaka og fjalla um tillögu hans en ekki virðist hafa tekist að komast að neinni endanlegri niðurstöðu í fyrstu. Endalokin urðu hins vegar á endanum óheppileg skipting landsins í 4 verslunarhéruð, fyrirkomulag sem með tímanum myndi valda svo miklum deilum og ágreiningi og gefa tilefni til svo margra háværra kvartana frá báðum hliðum. Þetta fyrirkomulag var komið á með reglugerð 31. júlí 1662, þar sem jörð var látin í hendur fyrirtækis í 20 ár og 4 verzlunarhéruðum skipt á milli 4 svokallaðra aðalþátttakenda, sem gátu þá hver fyrir sig tekið einstaka hagsmunaaðila inn í félagið.

Hér voru fyrst settar nokkru strangari reglur um verslun Íslendinga, þar sem íbúar urðu að halda sig stranglega við það hérað sem þeir tilheyrðu en ekki verslun í öðrum héruðum. 

Með tilskipun frá 29. jan. Árið 1684 voru reglurnar hertar enn frekar, með tilliti til þess að missa búsetu sína og verða þræll á Bremerholm fyrir þá sem verslað höfðu við aðra en sína eigin kaupmenn2. Staða Íslendinga varð þó enn óheppilegri með tilskipuninni 2. apríl 1689, því hér er umdæmum fjölgað verulega, þar sem flatarmál hvers einstaks héraðs er eðlilega takmarkað enn meira en áður og íbúar eru bundnir í ýmsum þröngum girðingum. Á þessum tíma var einnig tekinn upp nýr tollur (1684), miklu óhagstæðari fyrir Íslendinga en hin fyrri 1619, þar sem verð á erlendum vörum var hækkað, en það var lækkað á íslenzkum vörum. Árið 1682 bauðst ríkisstjórnin til að koma til móts við Íslendinga gaf hún út skipun til Íslands, að 4 gáfaðir Íslendingar skyldu sendir til að semja um nýja gjaldskrá við verzlunarleigurnar. 3 þeirra komu til Danmerkur árið eftir og tóku þátt í samningaviðræðum, en skoðanir þeirra voru svo bágbornar, að þeir vissu ekki hvernig þeir ættu að fullyrða um skoðun sína.

Um 1700 ríkti svo mikil eymd á Íslandi að nánast virtist sem stórar slóðir landsins myndu leggjast í eyði ef aðstoð kæmi ekki fljótt. Eldgos, rekur ís og óvenju hörð ár ollu slíkri hungursneyð að fólk dó í fjöldamörg á sama tíma og viðskipti og hernaðarleg samskipti voru þrúgandi en nokkru sinni fyrr. Að fengnu leyfi ákváðu íbúarnir á alþingi 1701 að senda einn af flokksstjórunum, Lauritz Gottrup, til Danmerkur til að bera fram kvörtun íbúanna fyrir konungi og athuga hvort þeir gætu fengið einhverja aðstoð og léttir í ýmsum málum. Að beiðni nefndarinnar lagði Gottrup kvartanir sínar fram skriflega og rökstuddi þær ítarlega. Þau voru mörg og margvísleg. Kvartað er yfir kúgun húsráðenda, yfir víðtækri hreinsun þeirra á fiskibátum, þar sem þeir gerðu bændum erfitt fyrir að hreinsa eigin báta, svipta þá fjölda fólks, yfir ólöglegri innheimtu skatta og hlunninda, yfir hinum mikla og yfirgnæfandi fjölda betlara og flækinga sem ráfuðu um landið til hins mikla og óbreyttu síst um viðskiptasambönd og kaupmenn. Hann kvartar þó sérstaklega yfir skaðsemi verslunarhverfanna. Víða þar sem íbúarnir eiga ekki nema hálfan sólarhringsleið til næsta kaupstaðar, neyðast þeir til að fara í nokkurra daga ferðir yfir fjöll og ofsaveður til að komast að kaupstaðnum þar sem þeim er gert að greiða oktroi. Þannig td. td. Hæsavík. Í þessu verslunarhverfi voru 12 tinglavs, þar á meðal einn sem heitir Svalbarsstrond. Héðan var aðeins ein sjómíla til Eyjafjarðar, en 15-16 til Húsavíkur, en landleiðin var 8 mílur og leiðin afar erfið. Svipað var uppi á teningnum með Hof so s hverfið. Milli Keflavíkur og Havnefjarðar voru héruðin svo misskipt, að margir bændur, sem gátu farið 4 ferðir á sólarhring til Keflavíkur, ef nauðsyn krefur, tilheyrðu Havnefjarðarhreppi, sem þeir höfðu 1 eða 2 dagsferðir til. Þar sem þetta og álíka tilfelli áttu sér stað, urðu fátækir bændur oft að vera heima án þess að geta komið í kaupstað, þar sem þeir höfðu hvorki efni á hestum né mönnum í svo langa ferð í miðri mestu umferð, og vildu þeir frekar vera án varninga kaupmanna, þótt þeir hefðu varla efni á, en hætta á að missa land sitt og þræla. Gottrup tókst strax að fá nýja gjaldskrá, mjög hagstæða fyrir Íslendinga. Verð á öllum nauðsynlegum og ómissandi varningi var lækkað umtalsvert á meðan það var hækkað á óþarfa vörum og minnkaði þar með hag kaupmanna verulega.

Nefndin um beiðnir Gottrups vann ötullega að málum veturinn 1701—1702 og skilaði konungi skýrslu sinni í apríl.

Í framhaldi af skýrslu nefndarinnar var gert ráð fyrir því að senda nefnd til Íslands til að kanna ástand landsins og aðstæður almennt. Til þess verks skipaði ríkisstjórnin tvo Íslendinga, Árna Magnússon matsmann og Pál Vidalin gildismeistara. Það var ekki lítið verkefni sem þeim var falið, því þeir áttu ekki aðeins að rannsaka og gera nákvæma grein fyrir öllu landi og afla upplýsinga um ótal atriði í stjórnsýslu landsins, skólakerfi, réttarmálum og öðru slíku, heldur einnig að rannsaka og kveða upp dóma í mjög mörgum réttarmálum. Ennfremur þurftu þeir að bregðast við ýmsum beiðnum frá stjórnvöldum af og til.

Okkur mun ekki þykja svo undarlegt, þegar rétt er tekið tillit til þessara mörgu og mikilvægu mála, sem nefndin átti að rannsaka, að starf hennar náði yfir 12 ár (1702—1714). Vinna nefndarinnar á Íslandi tafðist verulega vegna þess að Årni Magnússon var ítrekað kallaður til Kaupmannahafnar, einkum vegna samningaviðræðna um viðskipti. 

Á árunum 1704—1706 voru nokkrar áætlanir í gangi um stofnun íslensks fyrirtækis. Það virðist hafa verið almenn tilfinning um það sama í Kaupmannahöfn. Hagsmunaráð lagði það til, Verzlunarskólinn mælti með því, kaupmenn kusu það, Gyldenløve landshöfðingi, Kristján Muller amtmaður á Íslandi og Guildman Gottrup, allir sem einn kusu fyrirtækjaverslun. Kaupmenn telja upp ótal ávinning sem af þessu myndi hljótast, þar á meðal eftirfarandi: konungur verður öruggari um skattinn, hægt er að byggja þægileg geymsluhús í Kaupmannahöfn, skip verða smíðuð í konungsríkjum og löndum, Grænlenskt fyrirtæki verður hjálpað, vörurnar sem annars þyrfti að panta frá erlendum stöðum geta verið framleiddar í Danmörku af verslunarfólki, og mun meira verða af verslunarmönnum og meira fé til ráðstöfunar félagsins. Þessar ástæður hljóta að hafa verið, í augum konungs, óneitanlega mjög ánægjulegar. Viðleitni stjórnvalda á þessu tímabili miðaðist meira en nokkru sinni að því að hjálpa dönskum iðnaði og koma nýju lífi í öll mál. Allavega verðskuldaði málið að taka það til vandlegrar skoðunar.

Árni var eindregið á móti tillögunni um að stofna Íslenskt fyrirtæki og vonar að konungur taki tillit til þess að fátækur íslenski almúginn muni búa við enn verri aðstæður en þeir hafa verið með tilkomu fyrirtækjaverslunar. Og hann setur fram nokkrar veigamiklar ástæður til að styðja skoðun sína. Ef fyrirtæki stundaði verslunina væri samræmd og jafngóð eða slæm vara flutt inn í allar hafnir. Ef íbúar fengju illan varning í einni höfn, þá gagnaðist þeim ekki að snúa sér til annarrar, því þar máttu þeir ekki búast við betra. Samkvæmt núverandi viðskiptasamskiptakerfi er íbúum heimilt að fara til annars kaupmanns ef þeirra eigin kaupmaður ber ekki almennilegar vörur. Þetta skapar samkeppni þar sem hver kaupmaður leggur sig fram um að bera svo góðan og nægan varning að viðskiptavinir hans þurfi ekki að fara til annars.

Með tilskipun frá 13. apríl Árið 1706 var fyrra fyrirkomulagi verslunar viðhaldið. Ennfremur, til hagsbóta fyrir íbúa, er sett inn ákvæði sem krefst einhverra kaupmanna (sérstaklega á Eyrarbakka) til að taka á móti sláturfé frá alþýðu og góðum og hreinum fiski sjómanna. Hins vegar báðu kaupmenn af og til ríkisstj. um að stofna fyrirtæki, en Årni Magmisson stöðvaði það í hvert sinn, og hélst hið gamla fyrirkomulag á meðan hann lifði.

Heimild: þýtt úr dönsku =Tidsskrift.dk - Det Kgl. Biblioteks

Historisk Tidsskrift, Bind 6. række, 6 (1895 - 1897) 1

Den danske regering og den islandske monopolhandel, nærmest i det 18. århundrede.

Jón Jónsson

Á  árunum 1874 til 1918 lét JRB Lefolii verslunareigandi á Eyrarbakka slá nokkrar myntir sem greiðslu gegn vöruskiptum. All þekktir eru rúgbrauðs-peningar JRB Lefolii en einnig lét hann slá 10 aura mynt, 25 aura mynt og 100 aura mynt. Þessar myntir ásamt öðrum dönsk-íslenskum myntum má sjá á en.numista.com

Þegar verslunarbúðirnar a Eyrarbakka voru rifnar um 1950 fundu menn nokkrar myntir frá fyrri tíð í tóftumum. Ekkert er þó vitað um hversu margar myntir fundust þar. Það var svo um 1970 að á annan tug konungsmynta CX  fundust í fjörunni fyrir neðan þar sem verslunarbúðirnar stóðu en þó ekkert af þeirri mynt sem JRB lét slá fyrir utan örfáa rúgbrauðs-peninga.

Samkvæmt skandinavískum myntsamningum frá 1873 giltu gjaldmiðlar Danmerkur,  Noregs og Svíþjóðar jafnframt á Íslandi, en í raun komust mjög fáar af þessum myntum í umferð á Íslandi. Árið 1901 var þessum lögum breytt.

Viðtal við Sigurð Guðjónsson skipstjóra á Litlu Háeyri RUV spilarinn:

https://www.ruv.is/utvarp/spila/svipast-um-a-sudurlandi/37681/b7bagkst-um-a-sudurlandi/37681/b7bagk

Jón R Hjálmarsson ræðir við Sigurð um sögu þorpsins 1969

 Upp voru runnir hallæristímar fyrir Eyrbekkinga og Stokkseyringa. Stórverslunin var í kalda koli á báðum stöðum og upp leyst. Verslunarhús Stokkseyringa brunnin til ösku. Burðarás útgerðarinnar, sparisjóðurinn hruninn. Ótíð hamlaði róðrum stórum hluta vertíðar, svo ágóðinn var lítill sem enginn. Landbúnaður og garyrkja var þá eina bjargræðið um sinn. Kreppa ein blasti hinsvegar við með alla sína hnignun, og til að bæta grá ofan á svart, henti hörmulegt sjóslys og átta sjómenn féllu í valinn. Efiðleikar urðu með rekstur rafstöðvarinnar, og stefndi í óefni. Sitthvað ávannst í framfaramálum, þrátt fyrir allt: Símasamband komst á milli Eyrarbakka og Selvogs, sjómönnum héðan til öryggis er sóttu vestur á "Forir". Kvenfélagið fékk því áorkað að símasamband fékst að næturlagi við Tryggvaskála, svo unt yrði að kalla lækni upp til sveita, ef mikið lá við.  Svo einhverstaðar í höfuðstaðnum skaut upp þeirri hugmynd að tómri sjúkrahúsbyggingunni okkar mætti breyta í betrunarhús og letigarð fyrir vandræðafólk úr Reykjavík. Kom þá dómsmálaráðherra hingað til að kanna aðstæður. Fleiri hugmyndir komust á kreik, t.d. að hefja þangbrennslu í stórum stíl. Kosið var til Alþingis og gengu yfir 300 mans til kjörklefans hér. Íbúar voru þá 701 og hafði fækkað um 53 frá fyrra ári. Á undangengnum fjórum árum höfðu íbúar á Eyrarbakka og Stokkseyri fækkað um 150 á hvorum stað. Eyrbekkingarnir fóru til Reykjavíkur, en Stokkseyringarnir til Vestmannaeyja. Hin svokallaða "borgarastétt" var nú að mestu horfin.

Verslun: Bændur hér í nærsveitum gerðu núorðið stórinnkaupin í Reykjavík, enda hægara um vik á bílaöldinni. Austanbændur fengu skip að Hallgeirsey og víðar í austursýslum. Það leiddi til þess að verslunin á Eyrarbakka varð í kalda koli. Fyrir stærstu verslun suðurlands, "Heklu" var ekki annað að gera en að reyna að sitja fyrir nærsveitarbændum og bregða fyrir þá fæti, með því að flytja verslunina að þjóðbrautinni eða deyja ella. Því tók Guðmundur Kaupfélagsstjóri það ráð að flytja verslunina á Selfoss, undir merkjum Kf. Höfn, en kaupfélagið (Samvinnufélagið) Hekla var leyst upp. [Hús öll voru seld eða leigð og vörubirgðir, vefnaðarvörur seldar á útsölu í Reykjavík.] Þá var Andrés Jónsson verslunarmaður hættur með búð sína hér og fluttur í höfuðstaðinn. Samt sem áður voru ekki allir verslunarmenn hér við ströndina af baki dottnir, þó bændaverslunin væri liðin tíð. Otto Guðjónsson klæðskeri kom sér fyrir í Skjaldbreið, húsi Guðmundar og saumaði föt á sunnlendinga. Ólabúð, verslun Ólafs Helgasonar átti sína föstu viðskiptamenn á austurbakkanum, auk þess sem þar var rekin leigubifreiðaþjónusta. Ágæt byggingavöruverslun var í timburverslun Sigurjóns P Jónssonar. Guðlaugur Pálsson átti sína föstu viðskiptamenn á vesturbakkanum. Aðrir höndlarar voru líka enn á róli þó illa horfði með framtíðina.  Á Stokkseyri hélt Ásgeir Eiríksson o.fl. sínu striki, en verslun þar átti í sömu vök að verjast. Bakarí var nú eitt hér eftir í brauðgerðarhúsinu, er keypt hafði Lars Lauritz Andersen bakari af Kf. Heklu. Hafði hann fyrrum verið bakari hjá Lefolii og Einarshafnarverslun. Hvað sem öllu leið þá var bændaversluninni á Eyrarbakka með öllu lokið, en hún hófst árið 1578 þegar danir settu hér upp selstöðuverslun.

[Johan Chr. Sunckenberg, keypti Eyrarbakkaverslun og jarðirnar Einarshöfn og Skúmsstaði 25. júlí 1795 af hinni konunglegu íslenzku- og finnmersku-verzlunarnefnd, fyrir 319 rd. 85 sk. Verzlunarstjóri Sunckenbergs var þá Niels Lambertsen. Þegar Sunckenberg dó, gerðist Lambertsen kaupmaður á Eyrarbakka og keypti jarðirnar af búi Sunckenbergs, 16. marz 1807, fyrir sama verð.  Verslunin kemst í eigu Lefolii árið 1868]

Skipaferðir: "Bro" kom hingað til Eyrarbakka og Stokkseyrar á vegum Eimskipafélagsins með vörur að utan. Þá kom norska kolaskipið "Aglo" en þegar það var að leggja af stað héðan þann 13. júlí til Grindavíkur að sækja fiskúrgang, bilaði vél þess og skipið strandaði, og gekk kjölur þess undan, en veður var stilt og brimlaust. Skipið náðist út aftur 16. ágúst, eftir að viðgerð á því hafði farið fram. "Aglo" var seglskip með hjálparvél og var um 250 tonn. Gullfoss kom hér við tvö skipti frá útlöndum. Lefolii eldri, gerði skipaleguna

[Nokkuð örugg skipalega var á Eyrarbakka frá 1868  sem J.R.B. Lefolii lét útbúa með öflugum járnhlekkjafestingum, þvert um lónin, sem skipin gátu svinglað við og snúist sem vindhani. Áður voru skipin "svínbundin" við skerjafestur, og gat komið fyrir að skip slitu sig frá. Bryggju lét hann byggja, með sporbraut heim að vöruhúsinu. Var ekið þar nokkrum þungum hlössum í senn, og heilum förmum, á brautarvögnum, áratugum saman, meðan kolin voru borin á bakinu í Reykjavík.]

Slys: Snemma dags 5. apríl fóru allir bátar á  Eyrarbakka að vitja um net sín. En vegna roks og brims gátu þeir ekki vitjað um öll netin, og lögðu því til lands aftur. Þá voru tvo flögg dregin á stengur í landi til aðvörunar fyrir sjómenn héðan um að leita sem skjótast til lands, því sjór var tekinn að brima [Þrjú flögg táknuðu ófær sund]. Klukkan að ganga tvö e.h. voru allir bátar komnir, að undanteknum þremur. Einn þeirra var "Framtiðin". [Sæfari ¹] Kom hún um kl. 1:30  upp að brimgarðinum og sætti lægi [beið nokkra stund við Bússusund]. Þá var kominn hornriðabrim [ afar háar kviköldur og hvítfyssandi fallsjóir, bæði af hafsjó og stormöldu].  Báturinn lagði inn við hentugt lag og er hann var kominn nokkuð inn á sundið [við "Brynka"²] skall yfir hann svo hár og mikill brotsjór, að hann bar ekki undan, og sást báturinn ekki framar - sökk á svipstundu. Á bátnum voru 8 menn, þeir hétu: Guðfinnur Þórarinsson, formaður, kvæntur, tveggja barna faðir. Páll Guðmundsson, (rennismiðs Jónssonar) Leifseyri, kvæntur, 6 barna faðir. Víglundur Jónsson, Björgvin (Smáskamtalæknis Ásgrímssonar) giftur, átti tvö börn. Sigurður Þórarinsson, (sjómanns Jónssonar) Vegamótum, ógiftur. Kristinn Axel Sigurðsson,(Sigmundssonar) Túni, ógiftur, hann var 20 ára. Jónas Einarsson, Garðhúsum, aldraður maður, átti uppkomin börn. Gísli Björnsson, Litlu-Háeyri, ógiftur. Ingimar Jónsson, (Fæddur 1904, Skósmiðs Guðbranssonar) Sandvik, var hjá foreldrum sínum. Allir þessir menn voru af Eyrarbakka, alvanir sjómennsku og einvala lið³.

[1. Guðfinnur hafði þá nýverið keypt hlut Kristins Vigfússonar í bátnum "Framtíðin" með mági sínum Sigurjóni Jónssyni  fiskimatsmanni og nefndi hann "Sæfara" eftir eldri báti hans sem gjörónýtist í vonsku veðri á síðustu vertíð.]

[2. Utarlega á sundinu er boði, sem "Brynki" nefnist. Afar sterkur vestur-straumur (í vesturátt) er í sundinu og ræður útfallið og fráfallið úr Ölfusá, miklu, hvað strauminn snertir, svo og vindurinn, sem var afskaplega harður af austan þennan dag. Þegar lagt er inn á sundið, þarf að gæta þess, að vera svo vestarlega "í sundkjaftinum", sem mögulegt er og sneiðskera það síðan alla leið inn úr, hálf-flötu skipi fyrir sjóunum og er skerið "Brynki" þá einna hættulegast, enda varð sú raunin á, þegar báturinn fór þar framhjá tekur brot sig upp í skyndi, án þess þó að falla, en skellur svo hart á hlið bátsins að hann veltur um og sekkur ofan í brimgarðinn. Er það talið orsökin til þess að svona fór, að boðinn var hár og svo þunnur og sjólítill, að báturinn hafði ekki nægan sjó til stuðnings á hléborða.]

[3 Verkamannafélagsið Báran á Eyrarbakka fékk Rikarð Jónsson til að gera skjöld til minningar um sjómennina, er fórust mað Sæfara. Efnið í skildinum; er eik. Þar halda tvær hafmeyjar á hörpudiski, en utan um hann slöngva þær þarablöðum. Í hörpudískinum er silfurplata, og eru þar á grafin nöfn hinna föllnu vikinga. Skjöldurinn er alveg einstakur í sinni röð. Verkamannafélagið Báran gaf kirkjunni síðan skjöldinn og er hann þar enn í dag. Meira en 20 íslenskir sjómenn drukknuðu á þessu sama ári]

Svo orti Maríus Ólafsson um slys þetta:

Harmafregn minn huga grípur.

Hetjur lít með víkingsbrag

inn á sundið báti beita;

brimið virðist gefa lag.

Horfi eg á hafsins ógnir,

háan rísa öldufald.

Sé ég Ægi æðisgenginn

yfirstiga mannlegt vald.

Samfélagið: Á Eyrarbakka að tilhlutun Alþýðusambands Íslands  var stofnað fulltrúaráð meðal jafnaðarmanna í Árnessýslu. Verklýðsfélögin "Báran" á Eyrarbakka og "Bjarmi" á Stokkseyri voru þáttíakendur í fulltrúaráðinu, og áttu sæti í því stjórnir beggja félaganna. Í stjórn voru kosnir: Ingimar Jónsson, prestur að Mosfelli í Grímsnesi, Bjarni Eggertsson búfræðingur, Eyrarbakka, Guðmundur Einarsson verkamaður, Stokkseyri, Bergsteinn Sveinsson verkamaður, Eyrarbakka, og Nikulás Bjarnason verkamaður, Stokkseyri. Ungur skáti Eiríkur J. Eiríksson, 16. ára tók að þýða skátabók "Ég lofa" af dönsku eftir "Wilhelm Bjerregard" og var góður rómur gerður að.

Samgöngur: Bifreiðastöð Eyrarbakka sem Ólafur Helgason átti, var nú  gerð út frá Lækjartorgi í Reykjavík. B.S.R og Steindór veittu stöðinni hörku samkeppni.

Sjávarútvegur: Vel fiskaðist þegar gaf á sjó, en ótíð mikil hamlaði veiðum oft á tíðum. Þegar upp var staðið gaf vertíðin lítið sem ekkert í aðra hönd. Haustvertíðin var stopul, en ýsuafli góður þegar gæftir voru, 3 bátar réru. Nokkuð betur gekk á Stokkseyri, en þaðan réru 10 bátar.

Landbúnaður: Búnaðarfélagið hér lagði inn umsókn um að fá að kaupa "þúfubana" til að slétta tún.

Heilsufar: Kighósti kom upp á Eyrarbakka og Stokkseyri, en væg nema börnum nokkrum sem bólusett höfðu verið. Heilsufar annars með ágætum.

Látnir: Margrét Jónsdóttir, bústýra Einarshöfn (89?), Sigríður Jónsdóttir, Litlu-Háeyri (86), Guðbjörg Árnadóttir, Torfabæ (84), Sólveig Magnúsdóttir, Kaldbak (78), Ingibjörg Jónsdóttir, Einarshöfn (77), Kristbjörg Einarsdóttir, Skúmstöðum (77), Guðbjörg Gunnarsdóttir frá Litlu-Háeyri (64) [bjó í Hafnarfirði], Jónas Einarsson, sjómaður Garðhúsum (60) [fórst með "Sæfara"], Guðfinnur Þórarinsson, formaður Eyri (45) [fórst með "Sæfara"], Sigurður Þórarinsson Vegamótum (40) [fórst með "Sæfara"] Gísli Björnsson, þurrabúðarmaður Litlu-Háeyri (39) [fórst með "Sæfara"], Páll Guðmundsson, sjómaður Leifseyri (31)[fórst með "Sæfara"], Ingimar Jónsson, sjómaður Sandvík (23)[fórst með "Sæfara"], Kristinn Sigurðsson, sjómaður Túni (19)[fórst með "Sæfara"], Gestur Jónsson, Nýjabæ (17), Vilhjálmur Kristinn Þorbjörnsson, Blómsturvöllum (1).

[Eyrbekkingar fjarri: Guðmundur Sigurðsson fyrrum sparisjóðsstjóri á Eyrarbakka. Jakob Bjarnason (f.1874 í Sviðugörðum Gaulverjabæ) undirforingi í lögreglu Seattle U.S.A. Hann var maður mikill í vexti og bar höfuð og herðar yfir annað fólk. Bar hann viðurnefnið "Big Jake". Jakop Andreas Lefolii kaupmaður, í danmörku. Ásgrímur Adólfsson í Washington Island, Wis., U. S. A. en hann var frá Stokkseyri, og kona hans frá Eyrarbakka.]

Sveitin og Sýslan:  Mjólkurbúi fyrir Sunnlendinga var fundinn staður í "Flóanum" austan við Selfoss.

Tíðin: Í febrúar komst hitinn í 8°C og mesta frost -11°C. Í mars var ekkert frost á Bakkanum, og hæst fór hitinn í 10°C. Apríl var úrkomusamur, 30% yfir meðallagi. Mánuðurinn var frostlaus og mestur hiti 9,5°C. Í maí steig hitinn í 18,5 stig, en frost mældist mest -4,8°C. Heldur bætti í hitabylgjuna er kom fram í júní, mældist þá 21.7°C og í júlí 25,8 stig og 20 stig í ágúst. Enn var hlýtt í byrjun september og bar hæst 18,9°C, en svo kom frostið er á leið. Í oktober var mest frost -6,3 stig.

Heimild: Morgunbl. Vísir, Alþýðubl.Lögberg, Lögrétta, Heimskringla,Tíminn. gardur.is

Tímarit: Samvinnan, Veðráttan, Ægir, Verkamaðurinn.

Árið 1921 voru 930 íbúar á Eyrarbakka og hafði þá fækkað um 26 manns frá fyrra ári. Að frátöldum kaupstöðum var Eyrarbakki næst stærsta kauptún landsins, en aðeins Akranes var litlu fjölmennara. P. Níelsen fyrrum verslunarstjóri vildi láta friða "Sæörninn"* (Haförn) og veita verðlaun fyrir hverja skotna tófu. Framfaraskref voru stiginn, því nú var lagður sími milli Eyrarbakka og Þorlákshafnar og símstöð sett þar. Það kom til að yfir vertíðina hefði nokkur fjöldi vermanna þar viðveru, en auk þess var lagður nýr símaþráður milli Eyrarbakka og Ölfusárbrúar (Símstöð var í Tryggvaskála).

[*Þá var talið að einungis þrenn pör væru eftir í landinu auk nokkurra geldfugla. Talið var að rekja mætti fækkun arnarstofnsins til þess að eitrað var fyrir honum sem og tófum og ýmsum vargdýrum. ]

Verslun: Verslun Guðmundu Nielsen í Miklagarði var nú ævinlega kölluð "Guðmundubúð" og þar fékst allt mögulegt á milli himins og jarðar, nema "Bakkavínið". Væntingar stóðu til viðskipta við sveitir Rángárvallasýslu að stærstum hluta. Kaupfélaginu Heklu var breytt í pöntunarfélag* til að komast undan útsvars-álögum. Verslun Andrésar Jónssonar var enn með stærri verslunum hér og að auki með búð á Stokkseyri og Reykjavík. Þá var hér ásamt fleirum kaupmönnum, Ögmundur Þorkelsson, Guðlaugur Pálsson, Ólafur Helgason í Túnbergi, Jóhann V. ofl. Á Stokkseyri stóð Kf. Ingólfur** sem viðskiptamesta verslunin.  Spíritus (Kogari) og brennsluspritt var hér selt í lyfjabúðinni og þótti drykkjarhæft, en bannlög voru fyrir því að flytja inn áfengi og lá við stríði hér milli "Templara" og "andbanninga". Nokkrir andbanningar á Eyrarbakka, kaupmenn o. fl., með prestinn í broddi fylkingar, stormuðu til boðaðs fundar hér um bannlögin, í þeim tilgangi að álykta um afnáms bannsins, en þó varð ekki af þeirri kröfu, þar sem fjöldi Templara stóðu í vegi fyrir framgangi þess.

[*Kf.Hekla var pöntunarfélag upphaflega. ** Einar Benediktsson og Ólafur Árnason stofnuðu

á sínum tíma "Ingólf" á Stokkseyri.]

Skipaferðir: Mb. Víkingur kom í apríl með vörur úr Reykjavík* og Mb. Njörður kom með vörur hingað frá Reykjavík í maí og skip Eimskipafélagsins "Es. Suðurland" í sömu erindum til Eyrarbakka og stokkseyrar ýmist, nokkrar ferðir yfir sumarið. Mótorkútterinn "Úlfur" einnig frá Vestmannaeyjum með varning og fólk. Es. Vaagekallen kom hingað í nóvember með ýmsar vörur.

[*Sýslunefndin Skoraði á Alþingi að veita ríflegan styrk til bátaferða milli Rvikur og Eyrarbakka eða Stokkseyrar.]

Útgerð: Bátaeigendur á Eyrarbakka gátu nú tryggt báta sína fyrir skemdum vegna ísreks úr Ölfusá, sem öðrum hættum og skemdum. Fiskiþing samþykkti að verja 25.000 kr. til bryggjugerðar hér á Eyrarbakka og Stokkseyri, vélbátaútgerðinni til hagsbóta. Afli Bakkabáta var einna mestur á haustvertíðinni. Olíuverð var hátt, en fiskverð lágt, þannig að útkoman var með rírasta móti hjá mótorbátum, en betri á róðraskipum. Frá Þorlákshöfn gengu 7 róðraskip.

Samgöngur: Bifreiðaferðir milli Reykjavíkur og Eyrarbakka voru orðnar mjög reglulegar og allnokkrir sem buðu upp á ferðir þessar, svo sem Filipus Bjarnason í Reykjavík og bifreiðastöð Steindórs. Bifreiðar voru efnaðri menn að eignast hér í þorpinu, svo sem Andres Jónsson kaupmaður og aðrir oft í félagi um bifreið.

Skóli: Aðalsteinn barnakennari Sigmundsson fór með fimm nemendur héðan í laugarnar í Laugardal. Fóru þeir á þrem reiðhjólum, en tilgangurinn var m.a. að kenna þeim að synda. Skátafélagið "Birkibeinar"* stofnaði Aðalsteinn hér um líkt leiti. Handavinnumunir, skólabarna héðan (einkum úr basti,tágum og hrossatvinna)  fóru á Heimilisiðnaðarsýninguna í Reykjavík.

[

*Skátafélagið "Birkibeinar" stofnað í nóv. 1920]

Slysfarir: Magnús Jónsson frá Stokkseyri og Guðmundur Jónsson frá Hæli, slösuðust nokkuð um borð í togaranum Agli Skallagrímssyni, er brot reið yfir, en skipið var statt á Selvogsbanka. Tveir bátar rákust samann og sukku á legunni á Stokkseyri eftir stórflóðs-öldu. Maður að nafni Guðbjartur,fór héðan af Bakkanum áleiðis til Reykjavíkur og talið að hafi orðið úti á Hellisheiði.

Látnir: Ragnhildur Þorsteinsdóttir (99). Hún var fædd 5. október 1821. Ragnhildur var mágkona Þorleifs hins ríka á Háeyri. Var hún bústýra á Simbakoti meiri hluta æfinnar, þar til kraftar hennar þrutu, en þá tóku þau hana hjónin Jakob og Ragnheiður í Einarshöfn og önnuðust hana til dauða dags. Sólveig Árnadóttir frá Steinsbæ (89) Guðríður Filippusdóttir frá Einarshöfn (84). Ólöf Jónsdóttir Neistakoti (84). Bergsteinn Pétursson Garðhúsum (ungabarn). Meybarn Þórdís Jónasdóttir Nýjabæ (Hvítvoðungur)

Sýslan og Sveitin: Magnús Torfason, tók við sýslumannsemættinu og settist hann að á Selfossi. Skömmu síðar veiktist hann af nýrnarbólgu og lagðist inn á Landakot. Steindór Gunnlaugsson tók þá við embættinu til bráðabrigða. Var hann sá 15. sem gegnir embættisstörfum þessum síðan Sigurður sýslumaður Ólafsson í Kaldaðarnesi sagði af sér árið 1915. Sýslubúar voru eitthvað á 7. þúsund.

Ýmislegt: Fyrsta heimild um dúfu hér á Eyrarbakka, er þess getið í auglýsingu að P.Nielsen hafi bjargað úr klóm ránfugls hér af götunni og sent til Reykjavíkur. Auglýst var eftir eiganda dúfunar í Vísi 214.tbl.1921. Ástríður Sigurðardóttur, 11 ára Bakkamær safnaði hér 191 kr. fyrir bágstödd börn í Austurríki. "Lýsa" var höfð til matar heima fyrir.

Hagtölur 1921: Olía og veiðarfæri hækkuðu um 20% frá fyrra ári, sem og annð verðlag. Gengi dollars var 5.75 kr. Gjaldeyrisskortur var í landinu og höft þess vegna.

Heimild Dagblöð 1921: Morgunbl. Vísir, Alþýðubl. Lögrétta, Ísafold, Tíminn, Heimskringla.

Tímarit 1921: Ægir, Templar, 19.júní. Dýraverndarinn.

Árið 1920 voru 956 íbúar á Eyrarbakka, hafði þeim þá fækkað um 9 manns. Það má heita af ýmsum ástæðum hafi hér ríkt neyðarástand fyrstu mánuði ársins. Kvillasamt var í upphafi árs þegar illvíg kvefpest gekk hér um ásamt skarlatsótt. Kíghósti slæmur gekk í austur-Flóanum. Kolaskortur var viðvarandi, enn einn veturinn og dýrtíð sem fyr. Kolin þraut og rúgmjölið svo egi var bakað þann veturinn. Bændur voru heylitlir og jarðlaust fram á vor. "Þjóðólfur" blað sunnlendinga hætti að koma út snemma árs. Ekki stóð hugur Bakkamanna til að leggja árar í bát, því nú var hafist handa við að undirbúa gerð bátabryggju og byggingu sjúkrahúsins* sem lengi hafði staðið til og fé safnað af sýslubúum. Rafstöð var keypt og undirbúið fyrir raflýsingu þorpsins**. Framfarir með ýmsu móti virtust á næstu grösum.

[*Teikninguna af sjúkrahúsinu hefði Guðjón Samúelsson húsameistari gert. Húsinu þannig lýst: Húsið er 8,00 X 18,60 m. að stærð. Kjallari, 1. og 2. bygð. Allir útveggir steyptir einfaldir, en innan á 1. og 2. bygð verða settar korkplötur á útveggi. Öll gólf verða úr timbri, og röruð og cementsdregin að neðan. Í kjallara er eldhús, búr, þvottahús og geymsla. Á 1. bygð sjúkrastofur, skurðstofa, herbergi fyrir lækni og hjúkrunarkonu. Á 2. bygð sjúkrastofur og herbergi fyrir vinnumann og vinnukonu. í sjúkrahúsinu er ætlað rúm fyrir 25 sjúklinga. Þar er nú fangelsið Litla-Hraun]

[** Rafstöðin var prufukeyrð í fyrsta sinn þann 27.ágúst 1920]

Verslunin 1920: Ný verslun opnaði í Miklagarði, nýbyggðu húsi Guðmundu Níelsen þetta sumar. Fékk hún vöruskip hingað fyrir verslun sína og fyrsta konan sem tekst slikt verkefni á hendur. Andrés Jónson kaupmaður hér á Bakkanum, opnaði vefnaðarvöruverslun á Laugarvegi 44 í Reykjavík, en einig rak hann verslun á Stokkseyri. Kf. Hekla (st.1904) var hér umfangsmesta verslunin* og á Stokkseyri Kf. Ingólfur sem fyr**, en hagur þessara fyrirtækja var nú orðinn vart meira en bærilegur. Smákaupmenn voru mýmargir hér við ströndina enn sem fyr.

[*Kaupfélagið Hekla á Eyrarbakka hlaut 7000 kr. aukaútsvar haustið 1919. Reindist það afarþung byrði fyrir félagið, sem í raun og veru hafði engar tekjur til að mæta slíkum álögum, nema það sem leiddi af fremur litlum skiftum við utanfélagsmenn. Var félagið þá nýbúið að kaupa verslunarhús og aðrar eignir Einarshafnarverslunar.]

[** Áhrifamenn innan Samvinnufélaganna í héraðinu (Kf. Grímsnesinga) komu sér saman um að allar erlendar vörur handa Árnesingum og vesturhluta Rangárvallasýslu ættu að koma í land á Eyrarbakka eða Stokkseyri, en ekki í Rvík. Eitt kaupfélag, eða bandalag félaga, yrði fyrir alt þetta svæði. Félagið eignist 200-250 smálesta skip, sem flytti vörur yfir sumartímann milli Eyrarbakka (eða Stokkseyrar) og útlanda. Yfir veturinn fengi félagið vörur um Vestmannaeyjar, á vélbátum, því höfnin yrði þá ófær stærri skipum.]

Skipaferðir: Þann 22. janúar sást til barkskips frá Eyrarbakka, og mönnum ljóst að það var í nauðum statt, enda hið versta veður. Áhöfninni bjargaði enskur togari*, en skipið rak inn í brimgarðinn austan við þorpið og brotnaði í spón. Skpið hét "EOS" og var á leið til frá Hafnarfirði til Halmstad í Svíþjóðar til viðgerðar ofl. Ms "Svanur" kom hingað til Eyrarbakka í apríl með vörur og fór aftur í lok mánaðar. Hrepti þá allmikið veður og sjó fyrir Reykjanesi og brotnatði af annað mastrið. Skonnortan "Iris" með timbur til Eyrarbakka kom hér ekki, en lagði farminn upp í Reykjavík. M.b. "Ingólfur", eign Lofts Loflssonar, útgerðarmanns í Reykjavík kom þaðan með vörur hingað í vetrarbyrjun. Mb. "Úlfur", stærsti mótorbátur landsins, kom hér með hluta af skurðgröfu**, þeirri fyrstu hér um slóðir, til nota við Flóaáveituna. Þann 24. ágúst kom "Sieka IV" með vörur til Kf. Heklu.***

[*Togarinn var "Mary A. Johnson" frá Scarborough. Skipstjóri á Eos hét Davíð Gíslason]

[** Skurðgröfupartarnir voru fluttir héðan á tveim vögnum, er spentir voru fyrir "Tractora" þeim fyrstu er hingað komu og voru notaðir við Flóaáveituna]

[*** Ms."Sieka IV" var Hollenskt leiguskip, er átti að leggja af stað 6.maí með sement, mjöl og kartöflur til Kf. Heklu en vél þess bilaði þá og kom skipið  því ekki fyrr en 24. ágúst og var þá hluti vörunnar skemdur, er nam 15.842 kr. en leigan á skipinu var kr. 14.000.]

Útgerð: Margir bátar skemmdust á Stokkseyri í óveðri sem gekk yfir á útmánuðum. Í byrjun vertíðar var góður afli þá sjaldan gaf á sjó. Sumir mótorbátarnir sóttu allt vestur að Sandgerði svo sem mb/Freyr. Mokafli var hér um páska, alveg upp við landsteina og brá við að fjaraði undan fiskitorfunum. Frá Þorlákshöfn var róið á 15 skipum og hafði þeim fækkað mjög, en mannekla háði útgerðinni sem engöngu var stunduð á róðraskipum þaðan.

Landbúnaður: Hrossaræktarfélagið "Valur"* reisti girðingu fyrir stóðhross í landi Eyrarbakkahrepps, og var innanmál hennar 36-40 hektarar.

[*Hrossaræktarfélagið "Valur". tók yfir 3 hreppa í neðanverðum Flóa, Eyrarbakkahr., Sandvíkurhr. og Stokkseyrarhr. Það var stofnað 24. febr. 1918. Félagar þess voru í árslok 1919, 102 alls.]

Slysfarir: Tveir menn drukknuðu í lendingu á Eyrarbakka þann 6. apríl. Voru þeir að koma á smábát framan úr vélbát, er þeir höfðu róið á til fiskjar út í Hafnarsjó, en lagt á legunni hér í höfninni og tekið aflann í smábátinn. Fylti bátinn í lendingunni rétt við fjöruborð, og soguðust tveir menn út og drukknuðu, en einn bjargaði sér á sundi. *

[*Jóhann Bjarnason var sá er bjargaðist, hélt sér og öðrum félaga sínum um stund uppi á sundi, en þar kom að lokum, að hann varð að sleppa honum. Bjargaðist Jóhann með naumindum.]

Menning: Drykkjuskapur þótti mjög almennur hér um helgar meðal ungs fólks sem svo er lýst: "Svo segja kunnugir menn, að drykkjuskapur hafi aldrei í manna minni verið jafn mikill hér og nú í vetur, (1920) og fer óðum í vöxt. Kveður svo ramt að, að barnungir menn ganga i hópum, hröðum skrefum, á eyðileggingarvegi. Kemur varla fyrir nokkur helgi* - mætti næstum segja: nokkurt kvöld - svo að ekki séu ölvaðir menn á ferli og geri ónæði meira og minna...."  Stúka var stofnuð hér í framhaldi með 43 félögum, en það gerði Halldór Teplar Kolbeinsson er hér var á ferð. Hét stúkan "Eyrarrósin" og í stjórn voru: Sigurður Guðmundsson, féhirðir. Elín Sigurðardóttir, frú. Ritari var Ingvar Jónsson, verslunarmaður. Jóhannes Kristjánsson. Gjaldkeri var Vilhjálmur Andrésson, skósmiður. Þórdís Símonardóttir, lósmóðir. Guðmunda G. Bergmann, frú. Guðmundur Jónsson, oddviti. Jón Einarsson, hreppstjóri. Sigurður Kristjánsson, verslunarm. Konráð Gíslason, verslunarmaður og Elínborg Kristjánsdóttir, ungfrú. Dró mjög úr drykkjuólátum í þorpinu eftir það. Í Fjölni voru oft haldnir fundir um hin ýmsu mál.

[*Aðfaranótt sunnudags 14. mars voru drykkjulæti með meira móti hér í þorpinu, og áttu þó Eyrbekkingar miklu að venjast af þeirri vöru.]

Sýslan og sveitin: Sýslumaður var Guðmundur Eggers en síðan tók við sýslunni Steindór Gunnlaugsson. Hreppstjóri á Eyrarbakka var Jón Einarsson, í Mundakoti. Nokkuð var um að jarðir og kot væru falar í sýslunni. Svo var um Hafliðakot hér, tún var fyrir tvær kýr, fjöru og mýrarbeit fyrir nokkrar kindur og hross og dálítið fjörugagn. Fóaáveitufélagið hélt fund hér í Gistihúsinu 14. febr. Gróðabrallarar í höfuðborginni sáu ofsjónum yfir fjárhæðinni sem fara átti í landumbætur hér í Flóanum, en það var talið tveggja togara virði. Læknir var hér Gunnlaugur Einarsson, en fór utan þennan vetur til starfa á erlendum sjúkrahúsum. Greiðasöluna í Tryggvaskála við Ölfusárbrú keypti Þórður bóndi Þórðarson frá Björk í Grímsnesi. Leynileg áfengisverslun var talin vera rekin á Selfossi og sjálfsagt komið út í gróða. Stórtap var hinsvegar hjá hinu nýja útibúi Landsbankanns á sama stað, þó ekki hafi verið vegna þess að þar var í eldi særður hrafn, heilan vetur.

Samgöngur: Steingrímur Gunnarsson og Sigurður Óli Ólafsson gerði út leigubifreiðar* héðan af Bakkanum, en bifreiðar úr Reykjavík komu einnig hingað reglulega, svo sem frá Steidóri Einarssyni sem síðar var vel þekktur hér. Vestur-íslendingurinn Frank Fredriekson hugðist fljúga frá Reykjavík til Eyrarbakka** á flugvél sinni. Flaug hann svo austur 24. júlí og lenti henni á Kaldaðarnesi. Með í för var Mr. W. Turton vélamaður. Var þetta í fyrsta sinn sem flugvél lendir hér í Flóanum. Þann 26. júlí flaug Frank aftur hingað austur, kom fyrst að Kaldaðarnesi, en sýndi svo listflug hér yfir Þorpinu daginn eftir og lenti síðan á túninu við Stóra-Hraun. Vélin hélt héðan til Eyja, en þar reindist ekki lendandi er til kom og varð vélin að nauðlenda á Fljótshólum bensínlaus, með dauðann hreyfil. Var þá meira bensín sótt hingað til Eyrarbakka. Kom vélin svo hér daginn eftir og lenti heilu og höldnu við Stóra-Hraun eftir svaðilför þessa. Mótorbátar gengu af og til milli Eyrarbakka og Vestmannaeyja með fólk og farangur. Hingað kom einnig maður á mótorhjóli, reyndist það vera Guðmundur Ágústsson frá Birtingaholti.

[*bifr. Steingríms var ÁR-7 og Bifreið Sigurðar var ÁR-15.]

[**Um þetta leyti hafði "Flugfélagið" er ætlaði að halda uppi flugi milli Reykjavíkur og Vestmannaeyja fundið sér ákjósanlegan lendingarvöll á túninu við Stóra-Hraun og óskuðu íbúar hér á Eyrarbakka og Stokkseyri eftir því að fá einnig flug héðan, félaginu að skaðlausu. (Sjá Mynd af vélinni)]

Skóli: Barnaskólanum á Eyrarbakka var lokað 8. mars vegna sóttvarna, sakir inflúensu. Var skólahúsið læst og ekkert um það gengið. Einhverjir þá notað tækifærið, brotist inn og bramlað eitthvað innanstokks og skilið þar eftir dauðan hrafn. Umdeildur ungur atorkumaður, Aðalsteinn Sigmundsson var þá skólastjóri. Stofnaði hann ungmennafélag er tók aðsér íþrótta og sundkennslu* hér. Fótboltafélag var einnig innan þess, vel sótt. Að auki tóku ungmennafélagar aðsér að sinna dýraverndunarmálum hér. Kennarar voru þau Jakobina Jakobsdóttir, Ingimar Jóhannesson.

[*Sundkennarinn var Konráð Kristjánsson frá Litlu-Tjörnum í S.-Þing. Sundlaug var þó ekki hér, en tjarnir margar og sjórinn.]

Látnir: Þóra Sigfúsdóttir (79). Hún var fædd í Garðbæ á Eyrarbakka 12. nóvember 1841, en bjó að Vaðnesi í Grímsnesi. Magnús Ingvarsson, formaður frá Akri (79). Margrét Filippusdóttir frá Mundakoti (77). Ebeneser Guðmundsson, gullsmiður frá Skúmstöðum (76). Katrín Einarsdóttir frá Einkofa (74). Bjarni Halldórsson, Þurrabúðarmaður frá Túni (63). Guðjóna Þórdís Jónasdóttir frá Túni (57). Jóhann Pétur Hannesson sjómaður frá Blómsturvöllum, druknaði í lendigu hér (47). Vigfús Helgason þurrabúðarmaður frá Gamla-Hrauni (46). Oddur Snorrason sjómaður frá Sölkutóft,(Þurrabúðarmaður í Bráðræði) druknaði í lendingu hér (45). Jóhanna Margrét Jóhannsdóttir frá Sölkutóft (kornabarn) Guðmundur Ragnar Friðriksson frá kaupmannshúsi (kornabarn). Ingibjörg Pálsdóttir frá Skúmstöðum (kornabarn).

Tíðarfarið: Veður voru fremur válynd fyrstu mánuði ársins. 'Í byrjun mars var jarðlaust og allar skepnur á gjöf, en bændur heylitlir. Voru keyptar frá Ísafirði 1600 tunnur af síld til skepnufóðurs fyrir sýslubúa er koma átti hingað með skipi. Í maí var ófærð mikil á Hellisheiði. Sumarið og haustið með ágætum.

Hagtölur: Dollar gekk á 7 kr. og 25 aura, lækkaði síðar í 5 kr. og 75 aura. Síldartunna kr.40. Hálft rúgbrauð kostaði 90 aur. Fargjald frá Reykjavík til Eyrarbakka með bifreið var um 20 kr.

Heimild: Dagblöð frá 1920: Skeggi, Morgunblaðið, Alþýðublaðið, Ísafold, Ægir, Tíminn, Vísir, Rit frá 1920: Tímarit Verkfræðifélags Íslands. Templar. Skólablaðið. Tímarit Íslenskra Samvinnufélaga. Búnaðarrit 1920-1921. Dýraverndarinn 1921.

Árið 1919 voru íbúar á Eyrarbakka 965 talsins og höfðu fjölgað um 48 frá árinu áður. Bjartsýni ríkti um framtíðina þrátt fyrir erfiðleika ýmiskonar. Vikuritið "Þjóðólfur" hætti að koma út um tíma, en var endurvakin og prentaður á Haga í Sandvíkurhreppi, í prentvél sem var hið mesta skran. Prentsmiðjan var síðan flutt í nýja Landsbankahúsið* á Selfossi. Heilsufar var allgott síðan spanskaveikin gekk. Skólar voru að hálfu starfandi, því kennarar sóttu í aðra vinnu sem gaf betur af sér. Atvinnuhorfur voru þó daufar í vertíðarbyrjun. Helsta áhugamál Árnesinga voru hafnarmál, áveitan, spítalinn, skólamálin og járnbrautin. Kosið var til þings og reyndu verslunarmenn hér að hafa áhrif á gang mála. Þingmenn Suðurlands urðu þeir Eiríkur bankastóri Einarsson frá Hæli með 1032 atkv. og Þorl. Guðmundss. í Þorlákshöfn - 614 -aðrir í framboði voru Sigurður ráðun. fékk 335 -og Þorst. Þórarinsson Drumboddastöðum 317atkv. Pöntunarfélög voru stofnuð í mörgum hreppum sýslunar.

[*Timburhús 14x24 álnir. Þar er í dag m.a. blómabúð og lengi var myndbandaleiga í þessu húsi.]

Verslun 1919: Hinn rauðhvíti dannebrog var dreginn niður hinsta sinni á "Bakkabúðinni" gömlu þegar verslunin "Einarshöfn" á Eyrarbakka, var seld á vormánuðum. Kaupandinn var kaupfél. "Hekla" hér á Bakkanum og flutti hún starfsemi sína í Vesturbúðirnar. Verðið mun hafa verið um 200 þús. kr. Verslun þessi var um langan aldur aðal-kaupstaðurinn fyrir alt suðurlandsundirlendið vestan Kúðafljóts, og ein allra stærsta verslun landsins. Kf. Hekla sem nú var stærsta verslun Suðurlands þurfti að útvega sér kauptíðarvörur sínar úr Reykjavík, þar sem vélarbilun kom upp í vöruskipi þeirra í K. höfn. Verslun Andresar Jónssonar var önnur stærsta verslunin hér á Bakkanum, en nú einnig á Stokkseyri og þá var Guðlaugur Pálsson vaxandi kaupmaður hér auk fjölmargra annara smákaupmanna, svo sem J.D. Nielsen fv. verslunarstjóra Einarshafnarverslunar, sem opnaði sölubúð í "Skjaldbreið" þetta haust og Guðmund bóksala í Götuhúsum. Á Stokkseyri var öflugasta verslunin Kf. Ingólfur og Egill Thorarensen í Sigtúnum var aðsópsmikill kaupmaður á Selfossi um þessar mundir. Um mitt sumar var útflutningur allrar íslenskrar vöru gefinn frjáls á ný af landsstjórninni, að frátöldum hrossamarkaði, er stjórnin hefði enn í sínum höndum*. Bændur flestir afhentu ull sína kaupfélögunum og sláturfélaginu. Markaðurinn var daufur og seinn á sér. Í einu af Heklu-húsunum var nú innréttuð lyfjabúð (apotek), danskur maður K.C. Petersen, setti á fót, en hann seldi að auki ýmsar aðrar vörur. Samkeppnin í verslun hér var nú harðari en nokkru sinni fyr og stóru risarnir við ströndina byrjaðir að molna.

 [*Bandamenn höfðu allt verslunarvald íslendinga í hendi sér í stríðslok, og forkaupsrétt á allri íslenskri vöru, svo mörg útlend skip lágu aðgerðalaus í höfnum hér við land í lok stríðsins og vissu ekki hvert þau áttu að fara.]

Skipaferðir: Siglingar máttu aftur hefjast frá Eyrum, þegar friður komst á, en "Vonin" seglskip Einarshafnarverslunar fylgdi ekki með í kaupunum. Kf. Hekla hafði leigt gufuskip sem koma átti í maí fullfermt, en þá gerðist það ólán að skipið varð fyrir vélarbilun í Kaupmannahöfn og komst egi á kauptíðinni. Saltskip kom frá spáni til Stokkseyrar snemma í apríl, en önnur skip komu ekki yfir kauptíð. Þegar kaupfar kf. Heklu kom loks til Eyrarbakka, í lok ágústmánaðar, varð enn eitt ólánið uppvíst, því vörurnar voru meira og minna skemmdar og að einhverju leyti ónýtar, eftir langvint sjóvolk og vandræðaskap, er skipið hafði ratað í. Þann 8. september var uppboð á Eyrarbakka og þar selt mikið af rúgmjöli og sykri. Komst mikið af þessari vöru í ótrúlega hátt verð, stappaði nærri söluverði á óskemmdri vöru. Um miðjan september kom loks hingað timburskip, en þar til hafði varla fengist hér spíta í laupsrim um langan tíma.

Útgerð: Afli var ágætur hér við ströndina þá er vertíðin hófst seint í febrúar en treg veiði í fyrstu hjá Þorlákshafnarbátum, en síðan mokafli á köflum á öllum verstöðvum, þá er fiskur gekk nær landi en venja var til. Sjór var hlýrri hér við ströndina en oft áður fyrri hluta vetrar. Olíuskortur var orðinn mikill sunnanlands að áliðnu sumri og háði það vélbátunum svo að ekki komust á sjó, en róðraskipin öfluðu vel á haustvertíðinni.

Menning: Kvikmyndahús var sett á laggirnar hér í Fjölni og nokkuð um pólitísk fundarhöld. Eitt hús var byggt hér, Mikligarður sem hýsa átti verslun á komandi ári.

Sýslan: Settur sýslumaður Magnús Gíslason tvítugur að aldri*. Flóaáveitufélagið samþykti að taka 1,5 milj. króna láa til áveitunnar. Sparisjóður tók til starfa á Stokkseyri (okt 1918) og Landsbanki á Selfossi.

[*Megn ágreiningur varð á Eyrarbakka nokkru síðar út af meðferð sýslumannsembættisins í Árnessýslu. Síðan Sigurður ÓLafsson sagði því af sjér sumarið 1915, höfðu verið hér ýmsir sýslumenn settir. Upphaflega var Guðmundi Eggerz veitt sýslan vorið 1917, en hann hafði oftast verið fjarverandi síðan, ýmist í R.vk (í fossanefndinni) eða erlendis. þetta hafði héraðsbúum likað afar illa. Úr hófi keyrði  haustið 1918 þegar Bogi Brynjólfsson fór frá embætti. þá var enginn skipaður í staðinn, en einn hreppstjórinn látinn afgreiða brýnustu erindi. Síðast kom Magnús Gíslason lögfr og rjeðist til vors, en þá ætlaði Guðm. Eggerz að koma sjálfur. Svo varð þóekki heldur fjekk hann leyfi stjórnarráðsins til að skipa Pál Jónsson lögfr. fulltrúa sinn. þessu gátu hjeraðsbúar ekki unað, vildu ekki taka við Páli, en kröfðust, að sýslumaður kæmi sjálfur eða að annar yrði skipaður á eigin ábyrgð. Stjórnarráðið skipaði síðan þorst. þorsteinsson til að gegna embættinu á eigin ábyrgð fram á sumar.]

 Andlát: Gestur Ormsson Einarshöfn, þurrabúðarmaður (87) Katrín Hannesdóttir, húsfreyja Sandgerði (65). Guðrún Matthíasdóttir, Einarshöfn (52), Jón Stefánsson, Brennu (45). Tómas Þórðarsson, þurrabúðarmaður Sandvík (44).  Helgi Ólafsson, prests frá Stóra-Hrauni, druknaði í Hólsós í Ölfusi, var sjómaður (23). Júlía Guðrún Ísaksdóttir, Ísaksbæ (23). Ísleifur Haraldsson, Merkisteini (ungabarn).

Tíðin: Tíðafarið var misgott í byrjun árs. Ofsaveður gerði um miðjan mars og allmikið snjóaði. Sumarfuglar, spóar, lóur og stelkar, voru komnir fyrir pálmasunnudag, og flugu syngjandi um túnin og móana, en þá brast á snjór og kuldahret. Í júlí snjóaði í sunnlensk fjöll, um stund hlýtt mjög, en óþurkar yfirleitt þar til seint í ágúst. Veturinn ágætur og fénaður gekk úti fram í desember, en eitt óveður gerði þann mánuð.

Samgöngur: Bílferðir voru tvisvar í viku milli Eyrarbakka og Reykjavíkur, en um það sáu þeir Gunnar Ólafsson og Erling Aspelund, en síðan hóf fólksflutninga Steingrímur Gunnarsson hér á Eyrarbakka.

Hagtölur: Erlend Kol og sykur lækkaði mikið í verði eftir stríð*. Dagsbrúnarkaup var 90 aurar á rúmhelgum dögum, dagvinnu kaup hjá Drífanda í Vestm. var 1,15 á klst.  Steinolía var 300% dýrari en árið 1914. Á Eyrarbakka hafði smjörverð lækkað og kostaði kr. 2,85 pundið, þurrabúðarmönnum til góða. Laxpundið kostaði 90 aura til útsölumanna. Sparisjóður Árnessýslu átti 1.777.136 kr. sem var mikið fé. Verð á saltfiski til útfluttnings var afar hátt, en sveitavörur fóru lækkandi.

[*Landsstjórnin tók í sínar hendur einokun á alla verslun með erlend kol og kornvörur hér á landi. Kolaverslun öll var í höndum breta og olíuna áttu gróðabrallarar]

Ýmislegt: Vinnuvélar sáu dagsins ljós hér í Flóanum, þegar skurðgrafa kom til  Skeiða- og Flóa áveitanna, heljarmikið bákn,  Dráttvélar (traktorar) tvær, með 20 hesta afli. Grjótkvörn á hjólum til vegagerðar, valtari, til þess að þjappa mulningnum ofan í vegi, og trukkur, til þess gerður að flytja möl. Kf. Hekla hafði símanúmer 8. Vörubifreiðar voru að taka við af hestvögnum. Fyrsta flugvélin keypt til landsins.

Heimild: Skeggi 1919, Þjóðólfur1919, mbl.1919,eyrarbakki.is, gardur.is, brim123.is.

917 íbúar áttu lögheimili á Eyrarbakka árið 1918 og hafði þeim fækkað um 25. Kom þar til mannskæð Inflúenza og brottfluttir, flestir til Reykjavíkur. Meðal brottfluttra var Ásgeir Blöndal f.v. héraðslæknir og hans frú Kirstín, en þau fóru til Húsavíkur. Fyrstu laufin voru tekin að falla og blikur á lofti um framtíð kauptúnsins. Áætlanir um Flóaáveituna voru í bígerð og fundir haldnir um stofnun áveitufélags, og þar kosnir í stjórn: Sigurður Ólafsson fyrv. sýslum., Eggert Benediktsson bóndi í Laugardælum og Bjarni Grímsson verslunarm. á Stokkseyri. Hagur manna hér um slóðir þótti yfirleitt góður, þrátt fyrir dýrtíð mikla og ýmiskonar erfiðleika, því skepnuhöld voru ágæt og tíðin yfirleitt góð og heilbrigði með ágætum framanaf. Katla gaus þetta ár og "spánska-veikin" gekk yfir og felldi 8 fulltíða sálir hér á Bakkanum (einhverstaðar getið um 31. látna). Settur sýslumaður Bogi Brynjólfsson, settist að á Stokkseyri, en húsnæðisekla var mikil hér á Bakkanum.  Sambandslögin samþykkt og Ísland varð fullvalda ríki. Samninguinn við bandamenn hamlar verslun hér Heimstyrjöldinni lauk. Þorp að myndast á Selfossi, verðandi höfuðstað sýslunnar.

Verslun og Þjónusta: Ýmsir erfiðleikar hrjáðu nú verslunina hér, svo sem styrjöldin, viðskiptasamningur við bandamenn*, stærri skip, ný höfn í Reykjavík, Ameríkuverslun Eimskipafélagsins og landssjóðsverslunar gerði það að verkum að mun hagkvæmara og ódýrara var að flytja mikið magn af vörum til Reykjavíkur, heldur en með litlu skonnortunum frá dönskum höfnum hingað á Eyrarnar og víðar, þar að auki varð nú að tolla vörusendingar af suðurlandi frá Reykjavík eða Vestmannaeyjum*. Nýtt skip "Skaftfellingur" gat tekið vörur austanmanna frá Vík, beint til Vestmannaeyja og Reykjavík. Selstöðuverslanir hér á landi voru nú óðum að hverfa vegna samningana við breta og svo fór um Einarshafnarverslun**.

 Ákveðið er að reisa útibú fyrir Landsbankann á Selfossi, því á þessum krossgötum kaupstaðarfara, var að myndast vísir að þorpi um þessar mundir. Á Eyrarbakka var fyrir Sparisjóður Árnessýslu. Eitt brauðgerðarhús var hér í rekstri og eitt á Stokkseyri. Kornvörur voru skamtaðar og brauð þar með. Kola og pappírsskortur var landlægur enn eitt árið, m.a. vegna þess að pappírsskipið strandaði á Meðallandsfjöru og kolaskip hér nálægt Eyrarbakka.

[*Samningurinn við bretland ("bandamenn") um kaup á olíu og kolum, en það var í raun nauðasamningur, sem ella hefði kostað, eða jafngillt aðflutningsbanni á landið af hálfu bandamanna. þar fór  landsstjórnin ("Útfluttningsnefnd") með verslunarvald f.h. bandamanna og keypti með einokunarskilmálum og eignarnámi alla ull, kjöt, fisk ofl. sem framleitt var í landinu og seldi "bandamönnum" sem höfðu þá forkaupsrétt af öllum útflutningsvörum landsins á yfirstandandi ári og því næsta sk. þessum samningi. (r.g. 31. maí 1918. 3. og 11. júní 1918) og til frekari uppfyllingar á samningi við breta, mátti ekki flytja inn neinar vörur nema með samþykki "Innfluttningsnefndar" og öll viðskipti þurftu að fara um tilgreindar hafnir. Hafði stjórnaráð Íslands f.h. breta þannig yfirráð yfir öllu skipsrúmi og vöruverslun landsins. Það voru breyttir tímar, atvinnuvegirnir þurftu stöðugt meira utanaðkomandi eldsneyti til að halda úti fiskveiðum og flutningum. Fyrir selstöðuverslunina voru þessi lög dauðadómur.(Bretar afsöluðu sér síðar forkaupsrétti á íslensku kjöti)].

[**J. A. Lifolii, stórkaupmaður, hafði um sumarið 1918 gefið 10,000 kr. til  Eyrarbakka í minningu þess að verslun hans var 50  ára gömul 3. apríl þ.á. Helmingnum átti að verja til sjóðmyndunar er styrki verzlunar nemendur í Kaupmannahöfn og höfðu Árnesingar og Rangæingar þar forgangsrétt; hinn helmingurinn átti að ganga til sjúkrahúss í Arnessýslu.  Enn fremur sendi  hann Eyrarbakka kirkju vandaða turnstundaklukku].

Skipaferðir: Ferða flóabátsins "Ingólfs" hingað lagðist af um lengri tíma sökum vélarbilunar. Bátur verslunarinnar "Hjálparinn" hafði því í nógu að snúast. Litlar sögur fara af komu millilandaskipa hingað þó einhver hafi verið þetta ár, en útfluttningsvörur verslunarinnar hér þurfti nú að tollafgreiða annaðhvort frá Vestmannaeyjum, eða Reykjavík með ærnum tilkosnaði. Þó kom hingað seglskipið "Ludvig" en á leið frá Eyrarbakka til Danmerkur var því sökt af kafbáti. Flutti kafbáturinn skipverja upp undir Noreg og komust þeir þar á land eftir 32 stunda róður. Skipið hafði ekki haft farm***, en sandur notaður til seglfestu (ballest).  Stórt Rússneskt þrímastra seglskip fórst í febrúar, við Þorlákshöfn í óveðri og var tveim mönnum bjargað, [skipherrann og einn háseti er björguðust á sundi í land] en fjórir fórust. Skipið var hlaðið kolum.

[*** Það var seint um kvöld að skipverjar skyndilega heyrðu skot og sáu tundurskeyti, sem kom rétt fyrir aftan skipið. Rétt á eftir sáu þeir kafbát koma siglandi, og skipaði hann að stöðva "Ludvig". Gaf kafbátsforinginn siðan skipverjum 20 minútur til þess að komast i björgunarbátinn. Var skipinu siðan sökt. Kafbáturinn dróg björgunarbátinn spölkorn, en hann sigldi svo hratt, að vatnið streymdi inn í bátinn, svo skipverjar voru teknir yfir á kafbátinn. Þegar komið var 30 mílur undan Noregsströndum var þeim slept í bátinn, og komust skipverjar loks eftir 32 stunda róður að landi í Noregi, við Högholmene. "Ludvig" var 110 smálestir brútto, hið vandaðasta skip að smíði og útbúnaði öllum meðferðis.] (mbl.1918)   

Fiskveiðar og sjávarútvegur: Vertíðin byrjaði treglega sökum gæftaleysis en raknaði úr þegar á leið. Vermenn sumir héðan fóru til Vestmannaeyja á vertíð. Eitthvað af brimrotuðum þorski rak á fjörur við Stokkseyri. Í apríl var kominn ördeyða á heimamiðum, en rættist úr fyrir vertíðarlok. Mótorbátar öfluðu hinsvegar vel úti á "banka". Vorvertíð hófst hér seint í júní og aflaðist vel. Saltskortur gerði þá vart við sig og hamlaði vinnslu. Haustafli góður þá róið var og gekk svo fram á vetur. Laxveiðar voru óvenju góðar í Ölfusá, einkum við Selfoss.

Menning: Söngfélagið "17" júní kom hér austur fyrir fjall og hélt samsöng í kirkjunni. Um haustið og veturinn lögðust samkomur og messur af vegna spænskuveikinnar.

Látnir 1918: Guðrún Teitsdóttir frá Skúmstöðum (88). Styrgerður Filipusdóttir frá Einarshöfn (86). Elín Símonardóttir frá Gamla-Hrauni (80). Símon Símonarson sama stað andaðist á Landakotsspítala (?). Steinn Guðmundsson skipasmiður frá Steinsbæ (78) en hann var landskunnur. Guðrún Hansdóttir frá Norðurbæ (76) Valgerður Þórðardóttir frá Garðhúsum (67) í spænsku veikinni. Guðjón Ólafsson sparisjóðsgjaldkeri frá Hólmsbæ (66). Ragnhildur Jónsdóttir frá Sandvík (66) í spænsku veikinni. Bjarni Jónsson frá Eyvakoti (57). Margrét Eyjólfsdóttir frá Eimu (51) í spænsku veikinni. Halldóra Þorsteinsdóttir frá Björgvin (46) í spænsku veikinni. Siggeir Þorkelsson þurrabúðarmaður frá Merkisteini (37). Margrét Jóhannsdóttir frá Gamla-Hrauni (30) í spænsku veikinni. Magnús Guðmundsson frá Búðarhúsum (21) í spænsku veikinni. Sigurður Brynjólfsson, frá Nýhöfn, Eyrarbakka, fórst með "Frí" VE-101 frá Vestmannaeyjum. (sr. Gísli Jónsson á Mosfelli, druknaði í þverá, hjá Hemlu í Landeyjum. Hann var ættaður af Eyrarbakka.)

Tíðin: Miklir kuldar voru í byrjun janúar, en þýðviðri með Þorra og hagavænt í febrúar, en stórviðrasamt. Jörð var tekin að grænka um miðjan febrúar og mars var mildur og hagstæð tíð. Vorið var óvenju gott, en grasbrestur um sumarið, næturfrost oft í júní og tíð stirð, svo lítið spratt í kálgörðum. Kalt var í byrjun júlí. Óþurkar um sláttinn, en þurkar í byrjun september sem var óspart notað af fiskimönnum og búmönnum, þó sunnudagar væru. Kuldar snemma haustsins og kartöflugrös fallin fyrir réttir. Heyfengur með minsta móti. Þann 12 oktober gaus í Kötlugjá.

Hagtölur: Í Reykjavík voru 57 bifreiðar, bjuggu þar milli 15 og 16 þús. manns 1918. [Fastar bifreiðarferðir voru til og frá Reykjavík hingað á Eyrarbakka, tvisvar í viku og sinntu þessu tvær bifreiðar]. Dollarinn var skráður á 3. kr og 60 aura. Kornvörur höfðu hækkað um 59% á árinu og 279% frá upphafi heimstyrjaldarinnar 1914. Steinolíuframleiðsla í heiminum árið 1916 er talin hafa verið um 461 miljón tunnur, 159 litra hver. Töðugæft úthey var boðið í 30 kr. hvern hestburð (100 kíló) árið 1918. Hámarksverð á kartöflum úr búð var 35 aurar.pr.kg, en síðan 44 au. kg haustuppskeru. Lambasvið kostuðu 75 aura.

Ýmislegt: Pétur Sigurðsson stundaði trúboð hér á Eyrarbakka. Tvö hús voru byggð 1918, Steinsbær I. og II.  Land fengu Stokkseyringar undir kirkjugarð.

Heimild: Þjóðólfur 1918, Skeggi 1918, Fréttir 1918, Morgunbl. 1918. Gardur.is. Voröld 1918. Fram 1918. Norðurland 1918. Dagsbrún 1918.

Árið 1917 voru íbúar í Eyrarbakkahreppi 942. Vikublaðið "Þjóðólfur", elsta blað landsins hóf að koma út á Eyrarbakka eftir nokkra ára svefn. Ritstjóri þess var sr. Gísli Skúlason á Stóra-Hrauni. Vikuritið "Suðurland" hafði þá nýverið hætt útgáfu og þóttust sunnlendingar illa geta verið án frétta úr héraði. Ýmsir erfiðleikar hrjáðu útgáfuna hér og svo fór að blaðið var flutt til Reykjavíkur. - Margir fundir voru haldnir vegna sjúkrahúsmálsins, en menn vonuðust eftir að sjúkrahúsið á laggirnar, þó skiptar skoðanir væru um stærð þess og byggingakostnað.

Atvinna: Þegar leið að vori fóru verkamenn að hafa áhyggjur yfir því að siglingar hingað myndu stöðvast sökum stríðsins og valda atvinnuleysi hjá þorpsbúum sem reiddu sig á vinnu við verslanirnar og vöruskipin. Þá betur rættist um vinnu í vegagerð við að bera ofan í veginn frá Selfossi til Eyrarbakka, og álmunar frá vegamótunum við Hraunsstekk að Hraunsárbrú.

Verslun & þjónusta: Verslun Andrésar Jónssonar flutti í nýbyggtt verslunarhús sítt "Breiðablik". Guðlaugur Pálsson fékk verslunarleyfi. Aðrar helstu verslanir voru eftir sem áður Einarshafnarverslun, Kf. Hekla, Verslun Bergsteinns Sveinssonar og verslun Jóhanns V Daníelssonar. Sigurður bóksali Guðmundsson, höndlaði nú einnig með nýlenduvörur, en 11 til 13 verslanir voru nú á Bakkanum.  Kolalaskortur var hér að áliðnu vori, og pappírsskorturinn var viðvarandi vegna tafa í siglingum. Fyrstu vörusendingar vorsins hingað austur hafa að öllum líkindum verið sóttar til Reykjavíkur, þegar skip Eimskipafélagsins komu þar snemma vors hlaðin vörum.  Verslun Andrésar Jónssonar var fyrst hér til að auglýsa nýkomnar vörur að þessu sinni. -Kaupfélagið Hekla hafði átt smjörsalt til rjómabúa geymt í Bretlandi á annað ár, en aldrei getað fengið það flutt, en nú stóðu vonir til að það kæmi með "Ara" leiguskipi Elíasar Stefánssonar í Reykjavík. -Haraldur Blöndal ljósmyndari hafði aðsetur í Barnaskólanum og bauð þar þjónustu sína. Guðmundur úrsmiður Halldórson setti upp vinnustofu sína í Nýjabæ, þá nýkominn frá þýskalandi (hafði hann einkaleyfi á egin uppfinningu, sem var endurbættur cylinder í úrum). (Húsi Magnúsar Magnússonar). Kf. Ingólfur á Stokkseyri fékk fyrstu vörur sínar á þessu ári um mánaðarmót maí, júní og aðrar verslanir hér nokkru síðar. Vöruúrval í verslununum hér var nú almennt orðið mun meira en áður, en dýrtíð enn mikil. Afsláttarkjör voru þó almennt viðhöfð í desember, fram til jóla.

Skipakomur 1917: Erfitt var um siglingar sökum stríðsins, þar sem bretar kröfðust þess að öll vöruskip kæmu við í breskri höfn og að auki kafbátahættan mikil. Dæmi voru um að skip á leið til landsins væru skotin í kaf (Sjá hér). Útlitið var því ískyggilegt á þessu vori. Ekki er getið um skipakomur á Eyrarbakka og Stokkseyri vorið 1917, þó líklegast að skip Einarshafnarverslunar hafi komið hér, en til Reykjavíkur var skipaumferð töluverð og voru sum hver stærri en áður hafði þekkst. Vélbátar Eyrbekkinga og Stokkseyringa voru hinsvegar talsvert notaðir til að sækja vörur til Reykjavíkur og var það nýlunda. Strandferðaskipið "Ingólfur" kom hér við í ágústmánuði með steinolíufarm (300 tunnur) til Einarshafnarverslunar. Spænskt seglskip "Espano" kom til Stokkseyrar 3. sept. hlaðið salti til Kf. Ingólfs og tók saltfisk frá þeim og Kf. Heklu hér á Bakkanum. (Það kom frá Cadiz, gömul hafnarborg á Spáni).

Sjávarútvegur 1917: Þrír vélbátar héðan stunduðu veiðar frá Sandgerði, fram í vertíðarbyrjun. Vertíðin byrjaði dauflega hjá róðrabátum, en mótorbátarnir öfluðu dável. Mótorbáturinn "Suðri" frá Stokkseyri fórst þann 3. febrúar og mótorbátur Jóns Sturlaugssonar á Stokkseyri fórst þar í september, á leið frá Reykjavík með kolafarm og fl. til Stokkseyrar, mannbjörg varð. Mótor-námskeið var haldið á Stokkseyri og tóku 10 nemar vélstjórapróf.

Eyrarbakkahreppur: Hæstu greiðendur aukaútsvars voru: Einarshafnar-verzlun, Kaupfélagið Hekla, Andrés Jónsson, kaupm. Jóh. V. Daníelsson, kaupm. sr.GísliSkúIason, StóraHrauni. Guðm.ísIeifss.óðalsb.St.Háey.  J. D. Nielsen, verzlunarstj. Bergsteinn Sveinsson, kpm. Guðm. Sigurðsson, verzlm. Gíslí Pétursson, héraðsl. Guðm. Guðmundss., kaupf.stj. Sigurður Guðmundss., bóksali Einar Jóns. þurrab.m.,Einarsh. Árni Tómasson, Stóra-Hrauni Friðr.Sigurðss. GamlaHrauni  Ásg. Blöndal, læknir, Búðarst. Jakob Jóns. þurrab.m.,Einarsh.  G. Jónson, verzlm.,Einarshöfn. Sveinbjörn Ólafsson, Hvoli. Ingvar Jónsson, verzlm.

Menning og samfélag: Skarlatsótt stakk sér niður í héraðinu og kom veikin upp í einu húsi hér (Nýjabæ). -Sjúkrasjóðurinn "Vinaminning" hlaut konunglega staðfestingu, en hann var stofnaður árið 1916. Tilgangur sjóðsins var að styrkja fátæka sjúklinga, er leituðu heilsubótar á sjúkrahæli í Árnessýslu. Stjórn sjóðsins skipuðu: Gísli Skúlason, P. Nielsen og  Gísli Pjetursson. -Það komst í tísku hjá ungu fólki hér og ungmennum sem höfðu ráð á, að kaupa sér líftryggingu. Flestir sem keyptu tryggingar þessar höfðu samning um, að þeir fái þær útborgaðar um sextugsaldur og þótti þetta góð lífeyristrygging. Flestir skiptu við lífsábyrgðarfélagið "Danmark" er  Þórður Jónsson, verslunarmaður á Stokkseyri var umboðsmaður fyrir.- Söngfélagið "17. júní" heimsótti Bakkann og stóð fyrir söngskemtun og Ólafur Magnússon í Arnarbæli hélt hér söngnámskeið um veturinn.

Andlát: Aðalbjörg Eyjólfsdóttir (87). Pétur Gíslason faðir Gísla læknis (86). Hannes Bergsson, þurrabúðarmaður Einarshöfn (64). Magnús Brynjólfsson, þurrabúðarmaður frá Björgvin, andaðist úr lungnabólgu (55). Katrín Jónsdóttir, Einarshöfn (54). Kristinn Þórarinsson, bóndi frá Naustakoti [Neistakoti], en hann drukknaði 12. janúar þ.á.(37). Ólafur söðlasmiður Guðmundsson í Einarshöfn (50). [hafði þar söðlasmíðaverkstæði til margra ára. Magaveiki hrjáði hann lengi og hugðist hann fá bót meina sinna á Landakotsspítala, en lést þar]. Sigríður Grímsdóttir, Ingólfi (44). Rósa María Brynjólfsdóttir frá Merkisteini á Eyrarbakka,druknaði norður í landi á leið til skips. Filipus Gíslason frá Stekkum, af slysförum (18). Sveinbarn Kristjánssonar í Stíghúsi (0).

Tíðarfarið 1917: Frost í janúar voru -14 til -16°C og stillur oft. Tíðin fram í mars var harðneskjuleg um allt land og mikið frost (6 til 19 stig). apríl var einnig kaldur um land allt, Ekki er getið um tíðarfarið hér við ströndina þetta ár.

Hagtölur 1917: Verð á rjómabúsmjöri var ákveðið af verðlagsnefnd 3,30 kr. pr. kg. Óslægður þorskur 28 au. pr.kg. ýsa 24 au. pr. kíló. lúða 40 au.pr.kg.- Ær seldust á 37-40 kr., kýr á tæp 400 kr. og hross um 300 kr. upp til hópa. Verð á innfluttum kolum voru 40 kr. skipspundið (Rvík).

Heimild: Þjóðólfur 1917, gardur.is, Ægir 1917. ofl.

Íbúar í Eyrarbakkahreppi voru 931 árið 1916, en á sama tíma bjuggu í Reykjavík 14.200 manns. Fólksfjöldi á Íslandi var þá ríflega 87.000 manns. Hugmyndir um raflýsingu þorpsins komust aftur á dagskrá eftir 3ja ára hlé. Ákveðið var að stofna raflýsingarnefnd sem í sátu: Guðm. Guðmundsson, kaupfélagsstjóri í Heklu, J. D. Nielsen verslunarstjóri hjá Einarshafnarverslun og Páll Bjarnason kennari. -Sýslan undirbjó kaup á Þorlákshöfn og átti kaupverð að vera 150.000 kr. -Þetta ár var kosningaár. Kosið var í ágúst. Af 272 kjósendum á Eyrarbakka sóttu 92 kjörfund, þar af 35 konur. Flestir voru þó að heiman í vinnu út um land, þennan tíma árs. Á Stokkseyri kusu á milli 50-60 kjósendur, þar af 10 konur; þar voru á kjörskrá hátt á þriðja hundrað manns. Karlar urðu að vera 30 ára og konur 40 ára og ekki máti hafa þegið fátækrastyrk til að öðlast kosningarétt. Valið stóð um 6 flokka. A:Heimastjórnarmenn, B:Þversummenn, C:Verkamenn, D:Óháðir bændur, E:Langsummenn, og F:Þingbændur. Þá var kosið til hreppsnefndar hér á Eyrarbakka og hlutu kosningu, Guðmundur Jónsson, oddviti (Versl.m. hjá Kf. Heklu). Tómas Vigfússon, bóndi og formaður, og Eiríkur Gíslason, trésm.

Verslun og Þjónusta: Helstu verslanir árið 1916 voru hér sem áður, Einarshafnarverslun stærst, þá Kf. Hekla. Verslun Andrésar Jónssonar, Verslun Jóhanns V Daníelssonar og Verslun Bergsteins Sveinssonar í Nýjabæ. Sérvöruverslanir voru nokkrar, svo sem bókaverslun Sigurðar Guðmundssonar og Úraverslun Sigurðar Tómassonar, en sú verslun hætti um haustið er Sigurður flutti erlendis. Haraldur Blöndal var hér með ljósmyndastofu. Páll Bjarnason á Stokkseyri stundaði einhverja höndlun þar, aðalega með ræktunarvörur, fræ og bækur og Magnús Gunnarsson með vefnaðarvörur o.fl. Þórður Jónson rak ritfanga og bókaverslun, Sigurður Ingimundarson, vefnaðar og nýlenduvöruverslun og Jón Jónasson matvöruverslun. Kf. Ingólfur var sem fyr stærst verslana á Stokkseyri. Í júlí stóðu "lestirnar" sem hæst og voru ullarlestir óvenju miklar þetta sumar. Um miðjan júlí voru verslanir hér þrotnar af nauðsynjavörum, en fyrstu haustskipa var ekki von fyrr en í byrjun ágúst. Um haustið var Einarshafnarverslun orðin vel byrg þegar lestað hafði verið úr tveim skipum félagsins og að auki fékk verslunin vörur auk annara kaupmanna hér með gufuskipinu "Botníu" þegar það kom til Reykjavíkur í vetrarbyrjun. Verr gekk Kf. Heklu að byrgja sig upp fyrir veturinn, því eitt leiguskip þeirra "Venus" strandaði í Færeyjum.- Verðlag á innfluttum nauðsynjavörum hafði nú hækkað um 70% frá því að heimstyrjöldin hófst 1914. Innlend framleiðasla í landbúnaði og sjávarútvegi hafði hækkað í verði að sama skapi. - Í vetrarbyrjun hóf Einar Jónsson bifreiðastjóri rekstur leigubifreiðar. Fréttablaðið Suðurland hætti útgáfu að sinni eftir 6 ára sögu.

Skipakomur: Þó sjófarendum stæði stuggur af styrjöldinni, herskipum og kafbátum, sem og tundurduflum, létu margir skipstjórnarmenn það lítt á sig fá og héldu uppi siglingum sem áður. Faxaflóabáturinn "Ingólfur" kom hér þann 17. maí og síðan alls í 5 skipti milli Reykjavíkur og Eyrarbakka þetta sumar, en Kf. Hekla annaðist hann hér. -Sund voru ófær þegar vöruskip kaupfélaganna og Einarshafnarverslunar komu hér að síðla maímánaðar og lögðu þau til hafs á ný og biðu þess að fært yrði. -Fyrra vorskip til Einarshafnarverslunar var seglskipið "Víking" með matvæli, nýlenduvörur, járnvörur og vefnaðarvörur, en hið síðara var seglskipið "Vonin" með sement og timburfarm. -Um haustið kom skonortan "Bonavista" að Stokkseyri með timbur ofl. til Ingólfsverslunar. - "Venus" leiguskip kaupfélaganna "Heklu og "Ingólfs" strandaði í Færeyjum, hafði verið hertekið af bretum, Skipið var að mestu hlaðið nauðsynjavörum og byggingarefni, en á þilfari hafði það áhöld til rjómabúa og mótorbátaefni. Skipið var eign þeirra Johnsons og Kaabers. Seglskipin "Vonin" og "Katrine" komu með haustvörurnar til Einarshafnarverslunar, aðalega matvörur og byggingaefni.

Sjávarútvegur 1916:  Sjómenn komu í verið um miðjan febrúar, en vertíðin hófst síðan undir mánaðarlokin og var þá unglingaskólanum slitið, enda biðu beituskúrarnir eftir þeim. Mótorbátar sem gengu héðan af Bakkanum voru 7 að tölu og voru 5 þeirra nýsmíðaðir, en opin róðraskip voru fjögur. Frá Stokkseyri gengu 17 vélbátar og eitt róðraskip. Í þorlákshöfn var selstöðuútvegur og gengu þaðan 29 róðraskip en enginn vélbátur. Vertíðin byrjaði vel hjá mótorbátunum sem sóttu stíft út á "Selvogsbanka" en verr hjá róðraskipum sem sóttu hér á grunnið, en hjá þeim aflaðist ekkert fyrri en í lok mars. Vermenn í Þorlákshöfn sátu auðum höndum mun lengur og biðu eftir þeim gula fram í apríl, en áður en mánuðurinn leið að fullu var orðið fisklaust á miðunum, bæði hér og fyrir Þorlákshöfn og lauk vertíðinni þannig. -Um sumarið gengu nokkrir vélbátar héðan og eitthvað var róið frá Gamla-Hrauni og Stokkseyri á opnum bátum, en djúpmiðin voru fengsæl þetta sumar. Þrír vélbátar héðan gengu frá Sandgerði frá vertíðarlokum og fram á mitt sumar. Sumaraflinn var mestmegnis þorskur, ýsa og langa og eitthvað af smálúðu og skötu. Beituleysi hamlaði oft róðrum. Sjómenn vissu þó um síld á Selvogsbanka, en þá vantaði net að veiða hana í.- Gæftarleysi og brim hömluðu veiðum þegar leið á sumarið og var því sjósókn með minsta móti. Haustvertíðin byrjaði betur og vel fiskaðist. Þá er gaf á sjó fram í desember fiskaðist ágætlega, helst ýsa, væn.

Atvinnuástand: Atvinna fyrir verkafólk var oft stopul hér við sjávarsíðuna. Helst var það verslunin sem þurfti á verkafólki að halda og svo landeigendur um sláttinn. Margir fóru í vegavinnu út um landið á sumrum, eða byggingavinnu, einkum í Reykjavík og einhverjar stúlkur í fiskverkun á Kirkjusand við Reykjavík. Kaupamenn höfðu að jafnaði 30 kr. vikulaun til sveita og kaupakonur að hámarki 18 kr. í vikulaun og því augljóslega mikill kynbundin launamunur í landbúnaði. Almenn verkamannalaun við sjávarsíðuna voru talsvert hærri, en vinnan þó stopulli hér eins og fyrr getur. Sótti því fólk, héðan og þó einkum úr sveitum til Reykjavíkur þar sem togaraútgerð var að stóreflast, þó skorti marga húsnæði er þangað fóru.

Menning og samfélag 1916: Samskot voru haldin hér í hreppi og víðar til stuðnings héraðslækninum Gísla Pétursyni, eftir að hús hans brann seint á síðasta ári. -Ungfr. Guðmunda Nielsen og Helgi Hallgrímsson kennari voru hið söngelskasta fólk á þessum slóðum og stýrðu fjöldasöng á mannamótum og stóðu fyrir tónleikum. J.D. Níelsen stóð fyrir leikfimisýningu og skotæfingum eins og undanfarin ár. Verkamannafélagið "Báran" hélt sína árlegu skemmtun og dansleik. -Bifreið kom hingað úr Reykjavík á góunni hlaðinn fólki og tók ferðalagið 4 klst.-Gísli Pétursson héraðslæknir hóf að byggja læknishúsið nýja og var það gert úr steinsteypu, (Innanveggjaplötur voru steyptar úr vikurmöl að ráði Jóns Þorlákssonar, en hann hafði gert tilraunir í þessa veru. Einar Finnson í Rvík var yfirsmiður) og Andrés Jónsson verslunarmaður byggði einnig steinsteypt hús (Breiðablik) þetta sumar, bæði eru húsin á Háeyrarlóðinni. - Vindlar og vindlingareykingar voru að komast mjög í tísku um þetta leiti og margir fóru að ganga í tréskóm (klossum). -Mislingasótt kom hér upp og varð hennar fyrst vart í Gunnarshúsi- Sumarhitinn var íbúum til baga, "Leggur nú fiskýlduþefinn í hitanum um alt þorpið, götur og torg vaða út í allskonar óþverra, rykið þyrlast inn umglugga og smugur allar í húsum og þá ofan í lungun, vatnsból mörg illa hirt og vatnið lítið og mórautt, skolpi er helt út fyrir húsdyrnar og aska og rusl borið rétt ofan í flæðarmál".- Barnaskólinn var settur 1. nóvember og voru nemendur 80. Unglingaskóli var ekki þetta árið.-Einhverjir höfðu það sér til dægrastittingar að híma í sölubúðum daginn út og daginn inn, þó illa séð væri af kaupmönnum. Jólatréskemtun fyrir börn var hér haldin og hefð var fyrir.

Andlát: Ingveldur Þorgilsdóttir í Hraungerði Eb, en hún var háöldruð, (80) móðir Þorgerðar og Guðmundar úrsmiðs Halldórsbarna. Helga Tómasdóttir í Nýjabæ (76). Jón Jakopsson frá Skipagerði í V-Landeyjum, háaldraður maður (86). Valgerður Guðlaugsdóttir frá Neistastöðum, (50). Eugenía Nielsen,(f.Thorgrímsen) andaðist úr blóðeitrun (66), afleiðing gamallrar gallsteinaveiki. Henni til heiðurs var samin drápa sem eftirfarandi vers eru úr:

Eins og friðarengill þín

endurminning lifir,

hún í vina hjörtum skín

og "húsinu" gamla yfir.

Eyrarbakki þakkar þér

þína hjartagæzku,

sem þú öllum sýndir hér

síðan þú varst í æsku.

Göfuglynd og góð þú varst,

gæðakonan sanna!

Ættarmerkið á þér barst

íslands beztu svanna.

Tíðarfarið og landbúnaður: Aðfararnótt hins 21. janúar 1916 gerði óvenju mikið brim og sjógang við suðurströndina og kom það mönnum að óvörum, því stillulogn var þá nótt. Braut flóðið sjógarðinn milli Einarshafnar og Óseyrarness til grunna, svo að tjón það taldist um 1000-1500 krónur að frátöldum skemdum á ræktarlandi. Sjór fæddi inn í sjóbúðir í Þorlákshöfn og braut húsgafla og hleðslur. Tvö skip eiðilögðust á Stokkseyri og olíuskúr Einarshafnarverslunar brotnaði niður. -Janúar var helst til umhleypingasamur en snjóléttur, hvass á köflum og eitt sinn gerði mikið þrumuveður og olli það foktjóni víða í uppsveitum. - Í febrúar fór frost niður í -20°C - "Fjöruhross" voru þau kölluð, útigangshrossin hér sem gengu sjálfala í fjörunni, heilu og hálfu daganna. -Í mars var einmunatíð og snjólaust með öllu á Eyrum og gaf á sjó dag hvern, sem þótti með afbrigðum fátítt, en undir lok mánaðarins brast á norðan stormur og lentu einhverjir bátar af ströndinni í hrakningum, en engir mannskaðar urðu. -Snemma í apríl féll mesti snjór vetrarinns og tíðin stirð, sást þá fyrsti vorboðinn, en það var skógarþröstur. Ísingarveður gerði þá mikið og braut það niður 30 símastaura. Tók svo að brima mjög svo ekki varð sjófært. Vorið var kalt, norðan skafrenningur og frost. Í lok aprílmánaðar brast á með einmuna tíð, en stóð stutt og kuldinn tók við á ný fram í maí.-Eftir miðjan maí tók jörð að grænka þegar sumarið hélt innreið sína, og skin og skúrir skiptust um.- Um miðjan júní mældist 19 stiga hiti í forsælu, en mánuðurinn var sólríkur nær hvern dag.-Þurkar miklir voru í byrjun júlí, sólskín og hiti hvern dag á Eyrum fram á miðjan mánuð, en þá gerði dumbungs veður. Gerði þá eitt mesta brim sem komið hefur að sumri, að sögn eldri manna. Tíðin var stirð yfir sláttinn og brim stöðugt, rættist þó úr er leið á ágústmánuð og menn hér náðu heyjum sínum. -Jarðskjálftakipp allsnarpann fundu menn hér síðla ágústmánaðar. September byrjaði með blíðviðri sem hélst allann oktober, brim þó stöku sinnum. Í fyrstu viku oktober snjóaði í fjöllin. Nóvember var stormasamur í fyrstu en svo rættist úr svo fé var útigengt. Desember var kaldur, stormar og stillur. Náði frostið iðulega í -14°C síðari hluta desember.

Hagtölur úr sýslunni: Árið 1914 veiddust 2.365 laxar í ám og vötnum Árnesinga. Árið 1915 veiddust 1.280 laxar og var u.þ.b. helmingur aflans veiddur í Sandvíkurhreppi. Árið 1914 nam dúntekja 25 kg. Árið 1915 nam dúntekja 29 kg. í sýslunni (Dúnninn var aðallega frá Laugardælum, og lítið eitt frá Skipum og Baugsstöðum). Verkfærir karlmenn voru á þessum árum 1.196 að tölu. Sauðfé 153.971 á Suðurlandi öllu.

Heimild: Suðurland 1916, Gardur.is, 1 óþekkt skjal.

Árið 1915 voru íbúar í Eyrarbakkahreppi 925 að tölu. -Sjóðliðsforingjar tveir af danska varðskipinu "Valnum", voru um þessar mundir að mæla hafnargerð hér á Eyrarbakka, fyrir stórkaupm. Lefolii, en hann var hér sjálfur staddur um lestirnar eins og venja hans var, til að kaupa upp ull bænda. -Nokkra mánaða hlé var á útgáfu fréttablaðsins Suðurland vegna pappírsskorts af völdum heimstyrjaldarinnar, en með vorskipum barst loks nægur pappír til að halda útgáfunni áfram. -Ensk herskip voru á sveimi hér skamt undan landi -Konurnar á Bakkanum fögnuðu kosnngarétti sínum, hér sem og í Reykjavík og víðar í kaupstöðum landsins. -Í þjórsárdal var höggvið mikið hrís til eldiviðar og fleytt ofan Brúará og Hvítá, mest svo tekið upp á land nærri Útverkum á Skeiðum, en hrísið átti að spara kolainnfluttning. -Erlendir ferðamenn voru óvenju fáir hér við sjávarsíðuna þetta sumar af völdum styrjaldarinnar. Helstu umgangspestir voru "Rauðir hundar" sem lögðust þungt á fullorðna, en þó vægar á börn og svo "Barnaveiki". Um veturinn kviknaði í húsi héraðslæknisins Gísla Péturssonar og skemdist mikið, en eldinn tókst að slökkva. Bifreiðar voru hér á ferð að vetrarlagi og þótti tíðindum sæta, en færðin var með ágætum.

Skipakomur: Ekki eru til tæmandi upplýsingar um skipakomur vorið 1915, en þó hafa að líkindum komið hér mörg er hingað komu vorið áður en þó ljóst að styrjöldin hafi oft tafið skipaferðir hingað til lands: "Vonin'', skip Einarshafnarverslunar kom með vörur að utan og fór héðan með ull til Reykjavíkur. "Venus", skip Ingólfsverslunar á Stokkseyri kom hlaðið kolum og fór aftur til útlanda með ull. Vestmannayjabáturinn, "Óskar", kom að Stokkseyri og á Eyrarbakka með eitthvað af vörum. Um mitt sumar kom skonnortan "Nauta" með timbur, steinolíu, sement, tjöru og járn til Einarshafnarverslunar. -Í ófriðnum áttu bretar það til að hertaka skip sem sigldu frá Íslandi með vörur út til Danmerkur og "kaupa úr þeim ullina", sem var stríðandi þjóðum einkar verðmæt. -Tvö seglskip að minnstakost komu um haustið auk strandferðaskipsins Ingólfs, en síðasta haustskipið fór héðan 23.oktober áleiðis til Ameríku. -Fjórir smábátar komu hér að vetrarlagi, hlaðnir vörum úr Reykjavík og var Faxaflóabáturinn "Ingólfur" þeirra stæstur, hlaðinn steinolíu.

Verslun, þjónusta og viðskipti: Hið víðfræga "Bakkavín" fékst ekki lengur. Áfengisbann hafði verið í lög leidd. Verslunin fékk flestar aðrar vörur sem óskað var eftir, en vegna stríðsins voru vöruútlát aðeins veitt gegn staðgreiðslu hjá mörgum verslunum hér. Verslunina skorti þó til þess skiptimynnt, sem virtist vera hörgull á í landinu. -Á nokkrum liðnum árum var verslun hér á Eyrarbakka í miklum vexti og siglingar stöðugt tíðari milli landa, en með styrjöldinni kom mikill afturkippur í þessa atvinnugrein sökum dýrtíðar. -Þessar voru helstu verslanir á Eyrarbakka og Stokkseyri 1915: Verslunin Einarshöfn, Kaupfélagið Hekla, Verslun Andrésar Jónssonar og Verslun Jóhanns V Daníelssonar á Eyrarbakka auk smærri höndlara, svo sem skartgripaverslun Sigurðar Tómassonar úrsmiðs. Kaupfélagið Ingólfur var öflugasta verslunin á Stokkseyri, en þar höndluðu einnig Sigurður Ingimarsson, Magnús Gunnarsson og Jón Jónsson. Á Selfossi stofnaði Þorfinnur Jónson í Tryggvaskála, verslun þar og keppti við Símon í Sigtúnum um viðskiptin. -Verð á útfluttningsvörum hækkaði mikið vegna stríðsins og högnuðust framleiðendur, kaupahéðnar og útflytjendur oft stórlega á þessum árum, t.d. hækkaði ull þrefallt í verði, verð á hrossum var afar hátt, og sömu sögu má segja um saltfisk og lýsi. Fyrir almenning snerist dæmið við. Verð á innfluttum kolum var afar hátt, sama gilti um sykur og kornvöru. Vextir á lánsfé var einnig hátt og hamlandi framþróun í samfélaginu. Verkamenn höfðu nokkra kauphækkun með tilliti til dýrtíðarinnar. Fyrsta smjörsendingin frá Baugsstaðarjómabúinu 1915 vóg 820 pund, en smjörið var selt erlendis, en verslanir hér fluttu hinsvegar inn smjörlíki (Margarine). Grammifónsplötur voru nú líklega seldar í fyrsta skipti á Bakkanum, í verslun Andrésar Jónssonar, sem var að mestu leiti vefnaðarvöru og krambúð. Þakjárn og Þakpappa var nú farið að flytja inn í stórum stíl af verslunum hér ásamt ofnum og eldavélum. Af innfluttum nauðsynjavörum er helst að nefna: Rúgmjöl, Hveiti, Valshafra, Grjón, Kaffi, Export, Kandís, Melis, Púðursykur, Strausykur, Rúsínur, Sveskjur, Sagogrjón, laukur og saft. Góð færð af Suðurlandi til Reykjavíkur langt fram eftir hausti dró til sín meiri viðskipti þangað en venjulega og bitnaði það nokkuð á verslun hér við ströndina.

Atvinna,fiskveiðar og útgerð: Sjómenn héðan sækja veiðar daglega á Selvogsbanka og öfluðu vel, en tilkoma mótorbáta gerir það mögulegt. Létu sjómenn vel af aflahlut sínum þessa vertíð -Laxveiðar voru stundaðar af kappi í Ölfusá og höfðu fengist suma daga allt að 40 fimmtán punda laxar, einkum við Selfoss og þótti fiskurinn vera almennt stærri en hin fyrri ár, en heildarveiðin var þó aðeins í meðallagi.- Um sumarið gekk einn bátur af Eyrarbakka og þrír af Stokkseyri. Allir mokfiskuðu en aflinn var aðalega langa, þorskur og keila. Síld höfðu sumir bátarnir veitt þetta 10-20 tn. í róðri. Síldin var seld jafnóðum til Vestmanneyja, það sem ekki var notað til beitu í bráðina. Langræði var svo mikið héðan þetta sumar, að bátarnir voru 2 sólarhringa i róðri, en allt gekk vel, enda var gæðatíð til sjávarinns. Það mátti heita að ekki hafi sést brimboði allann júlí mánuð. Frá Gamla-Hrauni var róið sem fyrr á árum. -Pál Jónsson vélsmiður úr Reykjavík, settist upp á Stokkseyri til að sinna vélbátaútgerð þeirra.- Daglaunamenn þóttust illa úti, þrátt fyrir hærri laun, en dýrtíðin var svo mikil að ekki jafnaðist við verðlagshækkanir. Vörukarfa með algengustu vörutegundum til heimabrúks hafði hækkað um 48,5% milli áranna 1913 og 1915. Sjómenn sem greiddu vöru með þorski komu út á sléttu, en bændur sem greiddu í ull högnuðust vegna hins háa ullarverðs. Sexpunda rúgbrauð kostaði hér 90 aura,(mjólkurpottur 22 aura í Rvík). -Atvinnuleysi um veturinn sem fyr. -Haustaflinn var góður og mokfiskaðist oft á tíðum fram á vetur. -Um haustið voru smíðaðir 6 nýir mótorbátar á Eyrarbakka og Stokkseyri, en aðeins eitt opið skip var smíðað á árinu. -Fyrirhugað var að stofna hásetafélag hér og undirbúningur langt kominn, þegar þessar fyrirætlanir runnu út í sandinn.

Menning og samfélag:  Þann 7. júlí 1915 fögnuðu kvenfélagskonur á Eyrarbakka auknum réttindum kvenna, þar sem nýja stjórnaskráin veitti konum kosningarétt og kjörgengi til alþingis. Um kveldið kl. 9 söfnuðust flestar konur þorpsins saman fyrir framan barnaskólann, og þaðan lögðu þær svo í skrúðfylkingu. Gengu þrjár fremstar í íslenskum skautbúningi og báru íslenskan fána - og fleiri íslenska smáfána mátti þar sjá. Gengu þær sem leið liggur vestur að Einarshöfn, héldu þá til baka aftur og að gisti og samkomuhúsinu Fjölni og staðnæmdust þar. Þá var sungið kvæði er ort hafði Þröstur :

Nú er um landsins bygðir bjart,

nú blómgast dalur fagur.

Nú býst hann í sitt bezta skart

hinn bjarti frelsisdagur!

- - Hún móðir okkar fríkka fer

því fleiri hirða um skóginn:

Úr aldaloðing leyft oss er

að leggja hönd á plóginn.

Og fánann glaðar hefjum hátt

- það hitnar barmur okkar. -

Sjá! austur loftið er svo blátt

það út til starfsins lokkar.

- - Með nýjum kröftum, nýjum dug

skal nýjar brautir ryðja!

Með nýju frelsi, nýjum hug

að nýrri framsókn styðja.

Að söngnum loknum kom út á veggsvalirnar frú Guðrún Torfadóttir og flutti ávarp. Þá var sungið: Eldgamla ísafold, og að því loknu hrópað húrra fyrir kvenfólkinu. Síðan gengu konur inn í gistihúsið, og skemtu sér þar við samræður og kaffidrykkju, eitthvað frameftir.-Ungfrú Karítas Ólafsdóttir frá Stóra-Hrauni hélt hússtjórnarnámskeið í boði kvenfélagsins.- Fyrsta ljósmyndin birt í vikublaðinu "Suðurland". Dönsk hjú héldu hér í þorpunum fjölsótta myndasýningu ásamt töfrabrögðum ýmiskonar. Enskar húfur voru að komast mjög í tísku hér um þessar mundir.

Skóli og fræðsla: Barna og unglingaskólinn voru settir að venju í oktober og voru þar kend íslenska, saga, náttúrufræði, landafræði, reikningur, söngur, leikfimi, danska, (enska ef óskað var). Unglingaskólinn stóð í 4 mánuði á meðan atvinnuleysið var mest yfir vetrartímann, en aðsókn ávalt dræm. Aðeins 15 nemendur sóttu þetta skólaár. -Námskeið var haldið á Stokkseyri fyrir vélamenn á bátum. -Sjómannanámskeið haldið hér á Eyrarbakka og kenndar siglingareglur. -Hússtjórnarnámskeið hélt Karitas Ólafsdóttir á Stóra-Hrauni. -Nielsen verslunarstjóri stýrði leikfimiflokk og kendi samskonar æfingar og ástundaðar voru í danska hernum. Jólatréskemtun var haldinn fyrir yngri og eldri börn í plássinu, en sá siður hafði lengi verið við líði hér áður fyr.

Eyrarbakkahreppur 1915: Íbúar 925. -Tekjur, 12,901. kr sem dreifðust þannig: Til framfærslu fátækra kr. 4.717

- mentamál (barnask.) - 2.100

- vaxtagreiðslu .. - 1.450

-afborgana af skuldum 1.080

- ýmissa útgjalda , . - 1.100

Aðrir liðir voru undir 1000 kr.

Andlát 1915: Jónina Árnadóttir í Einarshúsi, kona Guðmundar Jónssonar hreppsnefndaroddvita á Eyrarbakka. -Sigurður Árnason frá Hafliðakoti í Hraunshverfi úr lungnabólgu, 68 ára gamall. Hann var 36 vertíðir formaður á Stokkseyri. -Sigurður Bjarnason frá Eyfakoti Jónssonar þar. -Hallfríður Guðlaugsdóttir 15 ára frá Nýjabæ. -Andrés Kristinn Bjarnason 7 ára frá Brennu.-  -Jóhanna Ingibjörg Valdimarsdóttir 3 ára frá Norðurkoti. Konráð Ragnar Konráðssonar læknis, hvítvoðungur.

Tíðarfarið, ræktun og landbúnaður: Þann 11. og 12. júlí  gerði ofsarok er hér á Eyrarbakka og kulda mikinn. Nóttina á milli snjóaði á Reykjanesfjallgarðinn niður undir bygð í ofanverðu Ölfusi. Lá snjór liður eftir öllu fram að hádegi. Stormurinn lamdi niður kartöflugrös og annan gróður i görðum. -Slátturinn byrjaði um miðjan júlí og voru túnin víða dável sprottin, en sumstaðar kalin og skemd. Mýrar voru þá flestar illa sprotnar og óvænlega horfði með þær. -Þurkatíð í ágúst fór illa með kartöflugrös í sandgörðunum hér en menn reindu að vökva öðru hvoru til að halda þeim á lífi. Sendin tún fóru einnig illa í þurkunum og komu á þau bleikir blettir. -Garðauppskera var með miklum ágætum þetta haust og höfðu sumir þrítugfalda kartöfluuppskeru. Guðmundur Ísleifsson á Háeyri leigði nokkrum mönnum land til jarðyrkju á flötunum austan Barnaskólanns, fékk þó ræktunin egi frið fyrir skemdarvörgum. -Fáeinum sauðum var slátrað á Bakkanum þetta haustið, þá aðeins sláturfé heimamanna. -Haustrigningar hófust í byrjun oktober. Ripsberjagræðling hafði maður nokkur sett niður hér í garð sinn og þótti það til tíðinda þegar á það kom eitt ber um haustið. Gæðatíð var til lands og sjávar haust og fram eftir vetri. Eftir jól tók að brima hér við ströndina og veður öll að færast í umhleypinga.

Heimild: Suðurland 1915

Árið 1914 voru 925 íbúar í Eyrarbakkahreppi. Fyrir vestan Eyrarbakka var mælt fyrir ísvarnargarði vegna bátalægis hér og áætlun og teikningar gerðar um verkefnið. Mælingamenn voru líka að störfum fyrir væntanlega Flóaáveitu. Sjúkrahúsmálin voru mikið í umræðunni, en fé til byggingar sjúkrahúsins skorti. Afla og atvinnuleysi var hér mikið að vetrinum og sætti reindar furðu hversu menn komust hér af við þessar aðstæður. Garðræktin, sem hér var stunduð, átti mikinn þátt í þvi, enda var Eyrarbakki annar mesti kartöfluræktarhreppur landsins, á eftir Ytri-Akraneshrepp. Hagur almennings á þessu ári, var samt æði erfiðari en næstu árin á undan. Aðalega urðu verkamenn einna harðast úti. Síðsumars brast á heimstyrjöld og áhrifa þess átti eftir að gæta hér í verslun og þjónustu mjög fljótt og ekki bætti það atvinnuhorfur verkafólksins. Vöruverð hækkaði grimmt og lánsverslun hættu kaupmenn. Nú varð að staðgreiða allar vörur. Ullarverð hækkaði talsvert á móti og kom sauðfjárbændum vel.  Kvillasamt var þetta ár, því hér gekk Barnaveiki, Kíghósti, Taugaveiki og lungnabólga. Ingólfsverslunin á Háeyri brann til kaldra kola þetta ár, en litlu munaði að tök næðust á eldinum með nýjum slökkviáhöldum er keypt voru hingað á fyrra ári.

Fiskveiðar og útgerð: Fiskifélagsdeildin "Framtíðin" á Eyrarbakka taldi 180 manns árið 1914 og voru félagsmenn víða að úr Árnessýslu. Einn æfifélagi var í deildinni, A. J. Lefolii stórknupmaður. Aflalaust var í byrjun vertíðar, en af Stokkseyri gengu 10 mótorbátar og Bakkamenn höfðu 2 til 3, auk hinna opnu róðrarbáta sem fækkaði nú með ári hverju. Hafnaraðstæður voru kannaðar í Þorlákshöfn öðru sinni, nú með hugsanlega vélbátahöfn í huga, en áður höfðu hafnaraðstæður verið kannaðar í Þorlákshöfn vegna hugmynda um hafskipahöfn. Erlendir botnvörpungar sópuðust að fiskimiðunum en afli heimamanna var engu að síður ágætur því fiskgengd var mikil. Brimdagar háðu þó oft sjósókn. Um sumarið gekk ekki fiskur og síldin kom seint. Haustvertið gekk einnig illa og oft aflalaust. Á Stokkseyri voru 4 vélbátar í smíðum, en aðeins tveir róðrabátar gengu þaðan 1914. Samtals áttu Stokkseyringar 14 vélbáta við árslok og voru þetta ár að byggja bryggju fyrir þá.

Skipakomur: Mótorskipið "Venus" kom til Stokkseyrar eftir harða og langa útivist, með vörur til Ingólfsverslunar, fór utan á miðju sumri hlaðið ull kom aftur frá Noregi síðsumars hlaðið salti o.fl. til sömu verslunar. Þá kom þar gufuskipið "Magnhild" með vörur til Stokkseyrarfélagsins, en það var 1.300 smálestir að stærð. Skipstjóri var M. Clausen. Skipið hélt síðan austur til Vík í Mýrdal. "Hjálparinn" var í ferðum héðan milli lands og Eyja. Svo kom "Vonin" til Einarshafnarverslunar eftir mánaðar útivist og Faxaflóabáturinn Ingólfur kom við tvisvar með vörur til Kf. Heklu. Í sumarbyrjun kom skonnortan "Laura" til Einarshafnar með timbur. Gufuskipið "Agder" kom hér tvívegis um vorið, með kolafarm, hlekktist á skeri í seinna skiptið er stýrið bilaði og skemdi skrúfuna, "Steinar" eimskip frá Noregi kom síðan til að sækja "Agder" og var með því kafari til að sinna viðgerðum. Sennilega var það í fyrsta sinn sem kafari kemur við störf á Eyrarbakka. Nýtt stýri sem kafarinn kom fyrir, var smíðað hér á Eyrarbakka. Skonnortan "Yrsa" með timbur til Kf. Heklu. Skonnortan "Eva" með kol til Kf. Ingólfs á Stokkseyri. Vélbáturinn "Ásdís" frá Vestmannaeyjum kom við á leið til Reykjavíkur, hafði í togi vélbát er Guðmundur Ísleifsson á Háeyri hafði keypt frá Vestmannaeyjum, kom "Ásdís" aftur við í bakaleið og sótti farþega til Eyja. Flóabáturinn "Ingólfur" kom til Þorlákshafnar með búslóð Þorleifs Guðmundssonar er þangað flutti búferlum. Seglskipið "Svanen" kom til Stokkseyrar með timbur til Kf. Ingólfs. Fyrsta haustskipið á Bakkann að þessu sinni, "Vigelant" með kol til Kf. Heklu. Til Stokkseyrar kom "Gústav E. Falck" til Kf. Ingólfs. Eimskipið "Anglo Dane" kom hér með vörur til Kf. Heklu. Seglskipið "Vonin" kom frá Reykjavík með vörur úr flutningaskipinu "Botníu" til Einarshafnarverslunar.

Verslun og þjónusta: Kaupfélagið Ingólfur greiddi hæsta útsvar í Eyrarbakka og Stokkseyrarhreppi árið 1914, en verslanir félagsins voru á báðum stöðum. Í byrjun vetrar var Ingólfsverslunin á Eyrarbakka seld Jóhanni V Daníelssyni, er henni hafði veitt forstöðu, en skömmu fyrir jól brann verslunarhúsið til kaldra kola. Verslanirnar Einarshöfn, Hekla og Ingólfur báru hæstar skattgreiðslur þetta ár.  Smáverslanir voru nokkrar, svo sem Jóns Jónssonar á Stokkseyri og Andrésar Jónssonar á Eyrarbakka. Konráð R Konráðsson settur læknir hér á Eyrarbakka hafði aðsetur í Kirkjuhúsi og rak þar litla lyfjabúð en síðan í Gunnarshúsi Jónssonar trésmiðs. Gísli Pétursson frá Húsavík fékk svo Eyrarbakkalæknishérað, en þeir kepptu um. Gísli kom sér fyrir í húsi Sveinbjörns Ólafssonar verslunarmans. Símon Jónsson opnar verslun sína í Sigtúni á Selfossi. Vöruverð tók strax að hækka þegar fregnir af heimstyrjaldarhættu og bankahruni í evrópu bárust hingað til lands. Stóru verslanirnar brugðu á það ráð að fækka starfsfólki og tóku af þann sið að lána út á krít. Smákaupmenn sáu sér þá leik á borði. Ljósmyndarinn Kjartan Guðmundsson setti upp ljósmyndastofu í barnaskólanum um sumarið. Haraldur Blöndal ljósmyndari hafði aðsetur sitt í húsakynnum Kf. Heklu. Sigurður Tómasson úrsmiður í Reykjavík undirbjó úrsmíðastofu á Eyrarbakka.

Í

þróttir og skóli: Íþróttanamskeið var haldið hér á Eyrarbakka í byrjun ársins á vegum íþróttasambands íslands. HeIgi Agústsson frá Birtingaholti sá um kennslu. Knattspyrnufélag Eyrarbakka, keppti við Norðmenn af skipum þeim er hér láu inni og var leikið 3 kvöld í röð. Fyrsta kvöldið höfðu Eyrbekkingar 4 mörk á móti 2 mörkum Norðmanna. Annað kvöldið var jafntefli og þriðja kvöldið höfðu Eyrbekkingar sigur 5 mörk gegn 1 marki Norðmanna. Einn Dani var í liði Norðmanna, lék sá allra manna best, en af Eyrbekkinga hálfu lék best verslunarmaðurinn. Tómas Hallgrímsson. Fjölmennt Íþróttamót Skarphéðins var haldið að Þjórsártúni samkv. venju. Í unglingaskólanum voru kennd þessi fög: íslenaka (skrift og lestur) Saga, landafræði, náttúrufræði, (heilsufr og eðlisfr.) stærðfræði (reikn.) danska, enska, söngur og líkamsæfingar. Fyrir skólanum gekk Helgi Hallgrímsson kennari, nemendur þó fáir. Sigurður Þorkelsson kenndi börnum sem voru undir skólaskildualdri að stafa. Foreldrafundur var haldinn í fyrsta sinn. Þar var ákveðið var að skólanefnd Barnaskólans léti framvegis fara fram læknisskoðun á börnum í byrjun hvers skólaárs, en það var Helgi kennari Hallgrímsson sem lagði til. Konráð læknir tók að sér skólaskoðun hér á Eyrarbakka og Stokkseyri, en hún var þá í fyrsta sinn framkvæmd hér. Reindust um 80% barna vera með skemdar tennur og meira en helmingur barna voru meira og minna kirtlaveik.  

Menning: Leiklist og dansleikir voru vel sóttir hér við sjávarsíðuna. Það lá við uppþoti þegar skemmtannaglaður karlpeningurinn hugðist framlengja dansleik Kvennfélagsins á Sumardaginn fyrsta í Fjölni um eina klukkustund eða til kl. 3 um nóttina og greitt aukreitis fyrir leiguna. Framákona ein, fröken Guðmunda Nielsen formaður skemmtinefndar, brást reið við og hvatti stúlkurnar heim með fortölum og máttu þá herrarnir hafa þann kost einan að dansa við sjálfan sig.

Samgöngur: Bifreiðaumferð jókst til muna á sunnlenskum vegum, þó ferðalög með þeim þætti dýr lúxus.

 Andlát: Þórey Guðmundsdóttir, Tómassonar, prests í Villingaholti. Hún þótti einkennleg að ýmsu leyti, fremur vel gefin, minnug og fróð um margt. Fór hún lengi um með ýmsan varning, gamlan og nýjan, og seldi þeim er hafa vildu. Háöldruð var hún og hrum orðin. Guðrún Magnúsdóttir í Túni, var 59 ára gömul. Brynjúlfur Jónsson, fornfræðingur og heimspekingur var víða kunnur fyrir ljóð sín og rit. Hann hafði ávalt vetrardvöl á Bakkanum, en jafnan á faraldsfæti að sumrum, (Barnsmóðir hans Guðrún vinnukona Gísladóttir dó sama ár). Erlendur Jónsson þurrabúðarmaður. Guðmundur Jónsson þurrbabúðarmaður. Guðrún Oddsdóttir. Jón Þórarinsson ársgamalt barn, Magnús Magnússon. Margrét Leonhartsdóttir. Sigríður Vigfúsdóttir. Sigurborg Magnúsdóttir. Viktoría Þorkellsdóttir. Þorbergur vinnumaður Magnússon í Nýjabæ. Þórey Guðmundsdóttir.

Tíðarfar og landbúnaður: Þorrinn var umhleypingasamur og harðneskjulegur. Vorið hélt innreið sína með sól og blíðu. Marinn bræddi snjóinn og hagavænt var fljótt, en þá gerði harðinda vorhret. Síðan þokugjarnt og suddarigning algeng. Svo orti Brúsi:

Alt er hauðrið hjarni slótt,

hvergi er skjól við næðing,

- þó hefir sólin blett og blett

brætt úr klakalæðing.

Hjá öllum þorra útaf ber,

ef ei batinn kemur.

Heyjafengur horflnn er,

hurð við jarka nemur.

Vætusumar brast svo á og gerði bæði bændum og fiskimönnum erfitt um vik að þurka afurðir sínar. Grasvöxtur góður og brakandi þerririnn eftir hundadaga stóð stutt því fljótlega lagðist í rosa og stórrigningar svo slægjur velktust og fóru á flot, engjar kaffærðust í vatni svo fá dæmi voru um að sumri. Rættist þó úr er leið á ágústmánuð. Við sumarlok gerði mikið hvassviðri, Vélarbátur nýr sem lá í Þorlákshöfn og Þorleifur kaupm. Guðmundsson átti, sökk og brotnaði svo að aftan að vélin fór úr honum. Þar sleit upp uppskipunarskip frá Einarshafnarverslun. Vélarbát sleit upp hér á Eyrarbakka og lenti hann á skeri, brotnaði þó ekki til muna. Hey fuku nokkuð frá bændum hér. Kindur Guðmundar Ísleifssonar á Háeyri þóttu vænstar hér um slóðir. Vænsta ærin vóg 61,5 pund og vænsta lambið 35 pund. Veturinn var umhleypingasamur.

Heimild: Suðurland 1914 ofl.

Þetta var árið sem óskabarn þjóðarinnar, Eimskipafélag Íslands braust úr eggi og íslendingar sáu í hendi sér þann möguleika að þjóðin gæti staðið á egin fótum þegar fram liðu stundir, eftir margra alda niðurlægingu undir erlendri stjórn. Nú máttu íslendingar stofna sinn eginn þjóðfána og var það tilhlökkunarefni, jafnvel hér í hálfdanska þorpinu við sjóinn þar sem "dannebrog" blakti ævinlega í hafgolunni til heiðurs konungi vorum Kristjáni IX.

Raflýsingarmálin voru efst á baugi í upphafi ársins 1913. Sveitafundir á Stokkseyri og Eyrarbakka lögðu dálítið fé til ransókna á mögulegri raflýsingu þorpana, en helst kom til greina að virkja Baugstaðarós ella sameiginleg Díselrafstöð á Stóra-Hrauni fyrir bæði þorpin. Kol og olía voru seld á afarverði hér í verslunum og þótti flestum nóg um. Fyrir héraðið þótti það vísa á framfarir þegar mælingum Indriða Reinholt á járnbrautarleiðinni frá Reykjavík austur að Þjórsá lauk og kostnaðaráætlun gerð, en þar var gert ráð fyrir að brautin kostaði 3½ miljón króna. Var frumvarp um járnbrautina lögð fyrir alþingi. Fyrirhuguð brautarleið frá Reykjavík lá um Mosfellsheiði - Þingvelli - niður með Þingvallavatni að austan og niður í Grimsnes, vestur yflr Sogið og niðureftir austan Ingólfsfjalls og yfir Ölfusá hjá Selfossi. Þaðan átti að leggja grein hingað niður á Eyrarbakka, en aðalbrautin héldi áfram beina leið að Þjórsárbrú. Þá hliðarbraut upp Skeið - Ytrihrepp og Biskupstungur til Geysis. Fyrr en varði hófust þó deilur um legu brautarinnar, því sumir vildu að brautin lægi um uppsveitir sýslunar, skemstu leið austur að Þjórsá. Sögðu þá aðrir að þegar bílarnir kæmu yrðu lestar óþarfar. Hér tóku menn sig hinsvegar til og máluðu kirkjuna hátt og lágt. Gestkvæmt var við ströndina, fyrirlesarar með fróðleik og tortryggilegir kaupsýslumenn úr Reykjavík að pranga með byggingalóðir þar í höfuðstaðnum, og svo hinsvegar útlendir betlarar sem gengu á milli manna hér um sumarið, eins og hin síðustu sumur. Þeim var hinsvegar minna fagnað og þóttu afar ógeðfeldir nágungar. Eyrarbakkahreppi var leyfð 6.000 kr. lántaka til nýrrar skólahússbyggingar og 3.450 kr. lán til endurbyggina sjógarða og þá var oddvita falið að selja fangaklefann á Eyrarbakka. Bifreiðar sáust nú ferðast um sunnlenska vegi, sem voru helst til þröngir og misjafnlega greiðfærir hestvagnabrautir. Hér voru byggð 4 íbúðarhús og veglegt barnaskólahús, stórt vörugeymsluhús og eitt hús fyrir fénað og hey - öll úr steinsteypu. Ekkert hús er bygt úr timbri hér á Eyrarbakka þetta sumar. Landsverkfræðingur kom hér til að athuga garðstæði fyrir garði til varnar jakaburði úr Ölfusá. Héðan fór hann út í Þorlákshöfn til að athuga lendingar og undirbúa væntanlegar endurbætur á þeim. Ekkert meira hafði frést af hafnarævintýrinu sem frakkar ætluðu að kosta í þorlákshöfn og höfðu kaupin líklega gengið til baka, því Þorleifur Guðmundsson hafði nú aftur selt Þorlákshöfn félagi einu fyrir 160 þús. kr. Formaður félagsins var P. I. Thorsteinsson, áður á Bildudal. Íbúar á Eyrarbakka og bæjum í kring árið 1913 voru samtals 879 manns.

Skipakomur: Venja var að flagga tveim rauðhvítum fánum (dannebrog) við skipakomur á Eyrarbakka og Stokkseyri. Fánanum danska var því óvenjutítt flaggað hér við ströndina árið 1913. Fyrsta vorskipið  kom 11. apríl, en það var strandferðaskipið "Hólar" með nokkuð af vörum til flestra verslana hér, kom það aftur tvívegis síðsumars. Einarshafnarskip komu tvö um vorið, "Svend" og "Irsa", með vörur til verslunarinnar. Þá kom "Elise" frá Halmstad  til Stokkseyrar með timbur og tvö skip önnur. Annað þeirra "Elin" með vörur til kaupfél. Ingólfur, hafði verið hér fyrir utan alllengi og ekki getað náð höfn vegna brims og storma fyr en í 9. viku sumars. Að áliðnu sumri kom til Stokkseyrar skonortan "Venus", hlaðin kolum til Ingólfsverslunar á Stokkseyri, kom hún aftur með kolafarm snemma hausts. Skonortan "Henry" kom með saltfarm til versl. "Einarshöfn" og "Vonin", seglskip til sömu verslunar, kom einig. "Ingólfur" kom að Stokkseyri og í Þorlákshöfn, til að sækja saltfisk. "Nordlyset" kom með olíu til verslananna hér á Eyrarbakka um miðjan ágúst. "Fanney", saltskip til Ingólfs á Stokkseyri og í Þorlákshöfn komu í sumarlok.  

Atvinna, sjósókn, landbúnaður og verslun: Vetrarvertíðin fór hægt af stað og lítið fiskaðist á miðum Eyrbekkinga í byrjun. Nýjum vélabáti [Búi ÁR 131] var hleypt af stokkunum, er Bjarni Þorkellsson hafði smíðað hér þennan vetur. Var báturinn stór og vandaður. Hann átti Ingólfsfélagið á Stokkseyri, en 23. febrúar slitnaði báturinn upp hér á Eyrarbakkahöfn og rak út í brimgarð, lögðu margir sig í hættu við að bjarga honum og tókst það slysalaust. Þá gerðist það í Gaulverjabæ, að maður gekk á reka, og sá hann þá sílatorfu mikla rétt við land i brimgarðinum, en mikil mergð þorska óð þar ofansjávar, hættu þorskarnir sér of nærri landi og skoluðu bylgjurnar þeim á land. Spurðist þetta út og náðu Gaulverjar í einni svipan 530 stórþoskum. Fengu þeir þar góðan "hlut á þurru landi", en þá tók líka að fiskast á öllum miðum hér við ströndina, þó dró talsvert úr afla hér á heimamiðum vegna gæftaleysis þegar á leið vertíðina sem var einhver sú lakasta fyrir sjósóknara hér. Sumar og haustveiðar urðu með lakasta móti og vart bein úr sjó að hafa og gekk svo fram á vetur. Magnús Gunnarsson frá Brú stofnaði til kramvöruverslunar á Stokkseyri. Andrés Jónsson stofnaði verslun í Kirkjuhúsi hér á Eyrarbakka, hafði áður verið verslunarmaður hjá versl. Ingólfi á Háeyri. Almennt gekk verslun ágætlega sunnanlands. Hey bænda hröktust talsvert í mikilli vætutíð sem gerði eftir sláttinn og brugðu sumir á það ráð að verka súrhey, en er á leið sumarið kom góður þurkakafli sem bjargaði mörgum en heyfengur var frekar rír. Vetrarverslunin var með daufasta móti og umferð lítil. "Nú sést ekki smjörögn fremur en glóandi gull", sagði kaupmaður nokkur.

Andlát: Tvö ung börn á fyrsta ári létust af veikindum sínum.

Menning og íþróttir: Ungmennafélagið á Stokkseyri var mjög virkt á árinu 1913 og hélt þar uppi fjölmennum skemtunum. Þá voru haldnar dansskemtanir í báðum þorpum hér á Eyrum um miðjan Þorra og var þar gnægð matar fram borinn. Sönglistin fékk líka að njóta sín hér við sjóinn, undir stjórn Guðmundu Níelsen. Sumir höfðu mestu skemtan af símahlerun, það var auðvelt fyrir þá sem áttu einkasíma, aðeins þurfti að lyfta tólinu og hlusta. Heldur dró úr íþróttaþáttöku almennt hér á þessu ári. Leikhús, hljómleikar og söngskemtanir voru hinsvegar stundaðar hér yfir vetrartímann og var verkið "Æfintýri á gönguför" m.a. sett upp í Fjölni. Hússtjórnarnámskeið var haldið hér á Eyrarbakka á haustmánuðum. Kensluna hafði á hendi ungfrú Halldóra Ólafsdóttir frá Kálfholti og voru nemendur 9 talsins.

Hamfarir og slys:  Þann 9. og 10. febr´ 1913 var hér afspyrnurok af suðri, gekk sjór mjög á land, svo ekki hafði um langa hríð jafn hátt gengið. Rofnuðu þá sjógarðar víða og sópuðust brott á löngum köflum í grunn niður. Voru menn naumast óttalausir í húsum inni, enda fyltust kjallarar á ýmsum stöðum og varð af tjón nokkurt. Kálgarðar skemdust og til muna. Tjón það er hér varð á Eyrum af sjógangi þessum, var áætlað þúsundir króna, en til allrar hamingju var smástreymt, ella hefði tjónið orðið meira. Rak í þessu flóði tré mikið í hinni svo nefndu Keflavík, sem er smá vogur, sem gengur inní strandbergið milli Þorlákshafnar og Selvogs.  Enskur togari bjargaði áhöfn Guðmundar Hannessonar í Túngu í Gaulverjabæjarhreppi, sem lokaðist úti í brimi og aftaka veðri. Kom togarinn að á Stokkseyri næsta dag. Fór þá Jón Sturlaugsson hafnsögumaður á vélbát sínum útí togarann og tókst honum að ná mönnunum og flytja í land. Í sumarbyrjun varð mönnum hér starsýnt til Heklu og þóttust sjá þar í grend gos mikið hafið. Fóru menn héðan austur, þeir Guðm. verslunarstjóri Guðmundsson, Kjartan Guðmundsson Ijósmyndari og Þorfinnur Jónsson i Tryggvaskála. Riðu þeir yfir Þjórsá á Nautavaði og síðan upp Land að Galtalæk og þaðan með fylgdarmann inn á Fjallabaksleið. Mætti þeim eldgos stórt vestur undir Hrafnabjörgum, austan við Heklu og hraun þar nýrunnið nefndu þeir "Hörpuhraun". Um sumarið fóru kaupmaður Lefolii og J. D. Nielsen austur að eldstöðvunum.

Náttúran og tíðarfarið: Umhleypingasamt var í byrjun ársins 1913 en þegar kom í febrúar urðu veður afar byljótt  svo sá ekki húsa á milli hér á Eyrum. Skóf mjög saman snjóinn i skafla, var ekki fært um veginn öðrum en karlmennum einum. Vepjur sáust upp við Laugarás um miðjan janúar og þótti markvert því fuglar þessir voru nær óþekktir hér austan fjalls, en höfðu sést sumstaðar á flækingi að vetri til og var fuglinn því oft nefndur "Ískráka".  [Um þessa fuglategund skráði P. Nielsen á Eyrarbakka: Haustið 1875 sáust nokkrir fuglar í Grímsnesinu og haustið 1876 var einn (karlfugl) skotinn í Mosvallahreppi í ísafjarðarsýslu. 1. jan. 1877 var einn (kvenfugi) tekinn lifandi í heygarði hér á Eyrarbakka, mjög aðfram kominn af sulti og kulda, og var hann drepinn samdægurs. Í maganum var ekkert annað en fáeinir smásteinar. Snemma í janúar 1879 kom hann í stórhópum og hélt sér um tíma við sjó hér sunnanlands. 2. febr. 1882 sáust 5 í Ölfusinu og var einn skotinn. 7. des. 1889 var einn (kvenfugl) skotinn hér við Eyrarbakka. Ennfremur var einn skotinn í Ölfusinu 17. febr. 1895 og seint í febrúar s. á. sáust þrír við Eyrarbakka. Áttunda mars 1901 sást einn við Stokkseyri og í miðjum desember s. á., hélt lítill hópur til við Gamlahraun. 6. marz 1907 var ungur karlfugl skotinn við Eyrarbakka og 17. jan. 1912 fanst einn með brotinn væng hér í þorpinu, hefir að líkindum flogið á símaþræðina. Norðanlands sést ísakrákan einstaka sinnum í janúar og febrúar... ]- Allan febrúar lágu á sífeldar hafáttir, sandbyljir, sjávarflóð og hregg og hrið, frostlaust þó. Fólki varla verið útkomandi fyrir ólátum í veðrinu og Spói kvað:

Ennþá Kári óður hvín,

æðir sjár á löndin. -

Ógna bára yfir gín,

Er í sárum ströndin.

Snjóalög voru mikil þegar vetur kvaddi og mesta frost var -18°C. Hettumáfurinn verpti hér í fyrsta sinn, gerði sér hreiður við tjörn hjá Stokkseyrarseli, en vorið var kalt og þurt og síðan tók við vætusumar og haustið rosasamt. Í nóvember hafði snjóað mikið milli fjalls og fjöru og hagbann orðið. Skömmu fyrir jól gerði ofsaveður mikið af útsuðri svo hús léku á reiðiskjálfi.  14 álna langan hval (andarnefju) rak á Skipafjöru, skamt fyrir vestan Baugstaðakamp svonefndan. Úr heimi skordýranna var fiskiflugan hér almennust.

Heimild: Suðurland 1913, Lögberg 1913 gardur.is, skátavefurinn. Skjal/Appendix F Population in Eyrarbakki 1910-1970