[b1]Börn hennar: Frímann Vilhelm Frímannsson og Karolína Andrea Daníelsen. Ingibjörg var verkakona.

 [b2]Börn þeirra: Margrét Andrea, Guðlaugur Gísli og Guðný Pálsdóttir tökubarn.

 [b3]Fórst í sjóslysi með mótorbátnum Sæfara 1927 ásamt allri áhöfn

 [b4] Kristinn lærði á orgel hjá Guðmundu Níelsen og var í hljómfræðitímum hjá Sigfúsi Einarssyni tónskáldi og í Hafnarfirði lærði hann rafvirkjun. Hann tók svo við rafstöðinni á Eyrarbakka, meðfram öðrum rafvirkja störfum. Hann gerði við raftæki ýmiskonar, útvörp og sjónvörp þegar þau komu til sögunnar. Organisti í Kirkjunni og sá um uppdrátt kirkjuklukkunnar um alllangt skeið. Í upphafi var aðeins klukkuskífa á vesturhlið turnsinns. Kristinn tók sig til og smíðaði skífu með vísum á eystri hlið turnsinns. Hann smíðaði einnig eftirlíkingu af áraskipi því sem hangir yfir kirkjugólfinu. Kona hans var Þórunn Guðjónsdóttir, mikil fróðleikskona, sem kunni ógrynni af vísum, kvæðum og ýmsan þjóðlegan fróðleik. Kenndi hún mörgum 6 ára börnum í þorpinu að lesa og bar að þeim ýmsan fróðleik í leiðinni. Hún var mjög trúuð og vel aðsér í kristnum fræðum. Eitt sinn bar að ásatrúarmann sem vildi ræða við hanna um gildismat goðafræðinnar versus kristninar. Tóta Kristinns eins og hún var ávallt kölluð sagðist ekki trúa á stokka og steina og skellti hurðinni á gestinn.