Einhverju sinni um aldamótin 1700 bar það til tíðinda á Eyrarbakka að kerling ein áttræð giftist tvítugum manni. Eftir að parið hafði eitt hveitibrauðsdögum sínum og reynt alvöru lífsinns í eitt ár, ákvað kerling að skila piltinum og sagði að hann væri ónýtur.

  (Grímsstaða annáll 1706)

Haustið 1890 var nýr sýslumaður settur í Árnessýslu. Fyrsta málið sem hann tók til meðferðar var hjónaskilnaðarmál. Komu þau hjónin fyrsta morgun hans á Eyrarbakka, og áður en hann var kominn á fætur. Þau hjónin voru mjög ástúðleg hvort við annað, eins og nýtrúlofað par, og ávörpuðu hvort annað með elskan mín og ástin mín. Þegar sýslumaður ætlaði að reyna að tala um fyrir þeim, að slíta ekki sambúðinni, var ekki nærri því komandi. Þau voru búin að undirbúa alt, hvernig þau skyldu skifta börnunum og efnunum. Um það var hið besta samkomulag. Allar tilraunir sýslumannsinns til þess að fá þessi ástúðlegu hjón til að hætta við hjónabandsslit, voru árangurslausar með öllu. Þá hafði presturinn verið fenginn til að gera sátt, en það fór allt á sömu lund og fengu þau að endingu sinn langþráða hjónaskilnað.

 (Sigurður Briem: Minningar).